အေမျခင္းေတာ ့ တူတယ္ ဒါေပမဲ ့စစ္သားအေမ

မယံုနိုင္ဘူး ကံတရားရယ္……။ခပ္ခါးခါး ဒီလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ႀကံဳရမယ္လို ့ အိမ္မက္ေတာင္ မမက္ဖူးခဲ ့သူရယ္ပါေလ………။တအိမ္လံုး၀မ္းနည္းေနႀကတယ္ ….။ဘယ္သူကိုမွလည္း စကားမေျပာနိုင္ႀကဘူး….။အမွတ္တရဆိုလို ့ ခ်န္ထားခဲ ့တဲ ့ ဓါတ္ပံုမွာေတာ ့ ျပံဳးရီျပဆဲ မ်က္နွာ ခ်ိဳခ်ိဳ တခ်ိဳ ့ရယ္ေပါ ့………..။

ရင္နဲ ့လြယ္ျပီး ေမြးဖြားခဲ ့တဲ ့ သားက က်မရင္ခြင္ထဲက ထြက္ခြာသြားမယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရခ်ိန္မွာ က်မ အျပံဳးုတုတခ်ိဳ ့နဲ ့ပဲ မ်က္ရည္က်ေနမိခဲ ့တာပါ…။သားက သိပ္စကားတက္တယ္…။
မငိုပါနဲ ့ ေမေမရယ္ သားက ေမေမ ့ကို တသက္လံုးျပစ္သြားတာမွမဟုတ္တာ ။သားရဲ ့ရည္ရြယ္ခ်က္၊သားရဲ ့အနာဂတ္ကို ပံုေဖာ္ဖို ့ သားကို ခြင္ ့ျပဳပါေနာ္တဲ ့ ……………..
စစ္တကၠသုိုလ္ တက္ဖို ့ ေခၚစာေလး သတင္းစာမွာ စပါတဲ ့အခ်ိန္တုန္းက သားငယ္ေျပာခဲ ့တာေလးေပါ ့…။ေနာက္ သူလမ္းကို သူေဖာက္ သူ အနာဂတ္လမ္းကို သူေလွ်ာက္ ဖို ့ အားျပင္ေနတုန္းမွာ က်မ ေလ ……………….အတၱႀကီးစြာနဲ ့ ဆြဲထားမိခ်င္သားေပါ ့…။မသြားပါနဲ ့လား သားရယ္လို ့ေတာ ့ ေျပာခ်င္မိသားလားေလ…..။ဒါေပမဲ ့ အဲဒီစကားလံုး တလံုးအစား သား အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစလို ့ ပဲ က်မ ဆုေတြ ေပးျဖစ္မိခဲ ့တယ္ထင္ပါတယ္…………….။

ဒီလိုနဲ ့ ေသတၱာေလး တလံုးဆြဲျပီး တအိမ္လံုးကိုေက်ာခိုင္းတုန္းက စိမ္းကားလိုက္တဲ ့သားငယ္လို ့ေတာင္ထင္မိလိုက္ေသးတယ္…။တခ်က္ေလးေတာင္ သားငယ္ က ေစာင္းငဲ ့ျပီးေတာင္ မႀကည္ ့ခဲ ့ဖူးေလ…။ဒါေပမဲ ့ ရွိဳက္သံတခ်ိဳဳ ့နဲ အတူ သားငယ္ ငိုေနပါ ့လားအသိနဲ ့ေက်ာျပင္ေလးကို သပ္ သားငယ္ထြက္ခြာသြားတဲ ့အရပ္မွာ ေဘးရန္ကင္းပါေစလို ့ ေတာ ့ တအိမ္လံုး ဆုေတာင္းေပးျဖစ္ခဲ ့ႀကတယ္………………………။မွတ္မွတ္ရရေပါ့ …။ေဖေဖာ္၀ါရီ (၂)ရက္ေျမာက္ ျပင္ဦးလြင္ကို သားငယ္ေရာက္ခ်ိန္ ေအးေနေ၇ာ ့မယ္လို ့ေတာ ့ စိတ္ပူမိေသးတယ္ေလ………..။

ဒီလိုနဲ ့ အခ်ိန္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ သားငယ္မရွိတဲ ့ အိမ္အတြက္ေတာ ့ အရာရာနတၱိ ဗလာအတိရယ္ေပါ ့…။တအိမ္လံုး ရဲ ့ အေထြးဆံုးမို ့ အခ်စ္ပိုႀကရတဲ ့ သားငယ္ေလး။က်မ အပါအ၀င္ သူ ့အေဖက လည္း အခ်စ္ပို ၊အမကလည္း အခ်စ္ပိုသူမို ့ သားငယ္က နည္းနည္းေလးေတာ ့ ဆိုးခၽြဲခၽြဲသည္….။လိုတာမရလွ်င္ ေဒါသႀကီးတက္ေသာ သားငယ္။အစားအေသာက္ေကာင္းကိုသာ ခံုမင္တက္ေသာ သားငယ္..။နည္းနည္းေလး ပင္ပန္းလွ်င္ေတာင္ ျငီးညဴတက္တဲ ့ သားငယ္….။မုန္ ့ဖိုး ေတာင္းတိုင္း သတ္မွတ္ထားတဲ ့ ပမာဏ မရလွ်င္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတက္ေသာ သားငယ္ ….။တပ္မေတာ္မွာ အေျခက် ေနေပ်ာ္ပါ ့မလားလို ့ အခ်ိန္တိုင္း စိတ္မွာေတြး ခပ္ေလးေလး သက္ျပင္းခ်သံႀကားမွာ က်မ စိတ္ပူခဲ ့ရေပါင္းမ်ားခဲ ့ပါျပီ……။
တကယ္မယံုနိုင္မိဘူး….။ပထမနွစ္ခြင္ ့ျပန္ရက္ေတြရလို ့ သားငယ္အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ေပါ ့…။ျဖဴနုတဲ ့သားငယ္တစ္ေယာက္ အသားအရည္ေတြေျပာင္းသြားခဲ ့တယ္။မဲတူးေနတဲ ့ မ်က္နွာျပင္မွာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး စစ္သားပဲ ပင္ပန္းမွာေပါ ့တဲ ့ အျပံဳးေတြနဲ ့ အလွဆင္ျပီး အေမတစ္ေယာက္ကို ေပါ ့ေပါ ့ပါးပါးေျပာျပေနဟန္ေပါ ့…။ဟင္းေတြက အရမ္းစားေကာင္းတာပဲ ေမေမရယ္တဲ ့ …။ေခါင္းမေဖာ္တမ္းစားတဲ ့သားငယ္ကို ေတြ ့ေတာ ့ တအိမ္လံုး ပီတိ အျပံဳးေတြနဲ ့ေပါ ့။အေပါင္းအသင္းကို ခံုမင္တက္တဲ ့သားငယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြလာေခၚတာေတာင္ လိုက္မသြားေတာ ့ဘူး။သားက ခြင္ ့ရတာ(၂၈)ရက္ တနွစ္ကို မွေလတဲ ့။အိမ္ကိုခြဲျပီး သားဘယ္မွ မသြားခ်င္ဘူး၊ခြင္ ့ရသခိုက္ေလးေတာ ့ ေမေမ၊ေဖေဖနဲ ့ မမတို ့ နဲ ့ပဲ အတူတူေနပါရေစတဲ ့ေလ။။အရင္အိမ္မွာေနရင္ တခုခုခိုင္းရင္ေတာင္ ျငဴစူတက္တဲ ့သားငယ္က လိုလိုမင္မင္နဲ ့ အိမ္အလုပ္ေတြကို ၀ိုင္းကူလုပ္ေပးေနျပန္ေသးတယ္…။သူ ့ အမက အ၀တ္ေတြေလ်ွာ္ေပးမယ္ဆိုတာေတာင္ ငရဲႀကီးလိမ္ ့မယ္ ။သားဖာသာ ေလ်ွာ္ပါ ့မယ္ဆိုျပီး ပုဆိုးတိုတို၀တ္ အ၀တ္စိုေတြ ရစ္ညွစ္ေနပံုက အေမ တစ္ေယာက္ရဲ ့ ပီတိ က်မရင္ခြင္ကို လွမ္းႀကည္ ့လို ့ျမင္နိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဘယ္အတိုင္းအတာဆိုတာ ျမင္နိုင္ပါလိမ္ ့မယ္ေနာ္………။.

စစ္ဗိုလ္ေလ ေမေမ ။ အျမဲတမ္း စမတ္က်ေနရမယ္…။အ၀တ္အစားကို ေသသပ္စြာ၀တ္ရင္းေျပာပံုက က်မရင္ထဲက အေပ်ာ္ ေတာ္ေတာ္နဲ ့ ေျပာမျပနိုင္ခဲ ့ဘူး။စစ္တပ္ရဲဲ ့ပံုသြင္းမူ ့ေအာက္ မွာ သားငယ္မာနေတြ ေပ်ာက္ကုန္ျပီထင္ပါရဲ ့။ဖု ထစ္ေနတဲ ့လက္ေမာင္းသားေတြကို ျပျပီး ေလ ့က်င္ ့သားျပည္ ့၀ေနရမယ္ ေမေမရသိလား…။ဒါမွ လက္ေအာက္ ငယ္သားေတြက အားကိုးမွာ ။ျပီးေတာ ့ ျပည္သူအတြက္ သားအလုပ္ပိုလုပ္နိုင္မွာတဲ ့ေလ….။
သားငယ္ရဲ ့အေျပာေတြႀကားမွာ တအိမ္လံုး နားစိုက္ေထာင္ရင္း မရိုးနိုင္တဲ ့ စစ္တကၠသိုလ္ ရဲ ့ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးမူ ့ေတြကို ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္…။ဒီလိုနဲ ့ခြင္ ့ျပန္ရက္ေတြကုန္ဆံုးျပီး မုန္းခဲ ့တဲ ့ ခြဲခြာျခင္းေတြက အလိုတသိ ေရာက္လာခဲ ့ျပန္တယ္…။က်မေျခဦးထက္ သားငယ္ ေခါင္းအပ္လို ့ရွိခိုးေတာ ့ မ်က္ရည္ေတြက် က်မ ထိန္းမရခဲ ့ဘူး…..။

ဒီလိုနဲ ့စစ္တကၠသိုလ္မွာ (၃)နွစ္ ျပီးေတာ ့ တာ၀န္က်ရာ ျမစ္ႀကီးနားကို သြားရျပန္ေတာ ့မဲ ့သားတစ္ေယာက္ ေဘးဒုကၡေတြ မက်ေရာက္ေစဖို ့ ဘုရားမွာ ဆုေတြေတာင္း ျဖစ္ခဲ ့ျပန္တယ္….။တကယ္ေတာ ့ သားအသက္က အလြန္ဆံုး ရွိလွ (၂၀)ေပါ ့။ပတ္၀န္းက်င္ အေနအထား နဲ ့ အေရာင္အေသြးစုံတဲ ့ ေလာကႀကီးမွာ တကယ္ဆို ဒီအသက္အရြယ္က သိပ္ငယ္ေသးတယ္မဟုတ္လား။

ေႀကးနန္းစာကို ရေတာ ့ က်မေခါင္းေတြ မူးေ၀သြားခဲ ့ရတယ္…။ရက္စက္လိုက္တာ….ကံတရားရယ္…။က်မ ကို က်မ ပဲ သားစစ္ထဲ၀င္တာကို မတားမိသူတစ္ေယာက္အေနနဲ ့ အျပစ္တင္ရမလား…။။။တကယ္ေတာ ့ လူ ့ေလာက မွ သားငယ္အသက္ရွင္ေနထုိင္ဖို ့ အခ်ိန္မ်ားစြာ က်မတို ့ထက္ ပိုက်န္ရွိေနသူတစ္ေယာက္မဟုတ္လား…။

မယံုနိုင္ဘူး ကံတရားရယ္……။ခပ္ခါးခါး ဒီလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ႀကံဳရမယ္လို ့ အိမ္မက္ေတာင္ မမက္ဖူးခဲ ့သူရယ္ပါေလ………။တအိမ္လံုး၀မ္းနည္းေနႀကတယ္ ….။ဘယ္သူကိုမွလည္း စကားမေျပာနိုင္ႀကဘူး….။အမွတ္တရဆိုလို ့ ခ်န္ထားခဲ ့တဲ ့ ဓါတ္ပံုမွာေတာ ့ ျပံဳးရီျပဆဲ မ်က္နွာ ခ်ိဳခ်ိဳ တခ်ိဳ ့ရယ္ေပါ ့………..။


ခ်စ္ေသာ သားငယ္ ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစလို ့ရယ္ေပါ ့ ………………..

ခ်စ္ေသာ ေမေမ


စစ္တကၠသုိလ္ အပတ္စဥ္(၅၂) အ.ဇ.ယ (၉) မွ ညီငယ္ ဗုိလ္မင္းထြဋ္ဦး ျမစ္ၾကီးနားတုိက္ ပြဲတြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း က်ဆုံးသြားမူ ့ အား ခံစားေရးဖြဲ ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္.။

(မင္းသန္ ့)
္ညီေလးမင္းသန္႕ေဖ့စ္ဘုတ္မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။