အေမျခင္းေတာ ့ တူတယ္ ဒါေပမဲ ့စစ္သားအေမ

မယံုနိုင္ဘူး ကံတရားရယ္……။ခပ္ခါးခါး ဒီလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ႀကံဳရမယ္လို ့ အိမ္မက္ေတာင္ မမက္ဖူးခဲ ့သူရယ္ပါေလ………။တအိမ္လံုး၀မ္းနည္းေနႀကတယ္ ….။ဘယ္သူကိုမွလည္း စကားမေျပာနိုင္ႀကဘူး….။အမွတ္တရဆိုလို ့ ခ်န္ထားခဲ ့တဲ ့ ဓါတ္ပံုမွာေတာ ့ ျပံဳးရီျပဆဲ မ်က္နွာ ခ်ိဳခ်ိဳ တခ်ိဳ ့ရယ္ေပါ ့………..။

ရင္နဲ ့လြယ္ျပီး ေမြးဖြားခဲ ့တဲ ့ သားက က်မရင္ခြင္ထဲက ထြက္ခြာသြားမယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရခ်ိန္မွာ က်မ အျပံဳးုတုတခ်ိဳ ့နဲ ့ပဲ မ်က္ရည္က်ေနမိခဲ ့တာပါ…။သားက သိပ္စကားတက္တယ္…။
မငိုပါနဲ ့ ေမေမရယ္ သားက ေမေမ ့ကို တသက္လံုးျပစ္သြားတာမွမဟုတ္တာ ။သားရဲ ့ရည္ရြယ္ခ်က္၊သားရဲ ့အနာဂတ္ကို ပံုေဖာ္ဖို ့ သားကို ခြင္ ့ျပဳပါေနာ္တဲ ့ ……………..
စစ္တကၠသုိုလ္ တက္ဖို ့ ေခၚစာေလး သတင္းစာမွာ စပါတဲ ့အခ်ိန္တုန္းက သားငယ္ေျပာခဲ ့တာေလးေပါ ့…။ေနာက္ သူလမ္းကို သူေဖာက္ သူ အနာဂတ္လမ္းကို သူေလွ်ာက္ ဖို ့ အားျပင္ေနတုန္းမွာ က်မ ေလ ……………….အတၱႀကီးစြာနဲ ့ ဆြဲထားမိခ်င္သားေပါ ့…။မသြားပါနဲ ့လား သားရယ္လို ့ေတာ ့ ေျပာခ်င္မိသားလားေလ…..။ဒါေပမဲ ့ အဲဒီစကားလံုး တလံုးအစား သား အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစလို ့ ပဲ က်မ ဆုေတြ ေပးျဖစ္မိခဲ ့တယ္ထင္ပါတယ္…………….။

ဒီလိုနဲ ့ ေသတၱာေလး တလံုးဆြဲျပီး တအိမ္လံုးကိုေက်ာခိုင္းတုန္းက စိမ္းကားလိုက္တဲ ့သားငယ္လို ့ေတာင္ထင္မိလိုက္ေသးတယ္…။တခ်က္ေလးေတာင္ သားငယ္ က ေစာင္းငဲ ့ျပီးေတာင္ မႀကည္ ့ခဲ ့ဖူးေလ…။ဒါေပမဲ ့ ရွိဳက္သံတခ်ိဳဳ ့နဲ အတူ သားငယ္ ငိုေနပါ ့လားအသိနဲ ့ေက်ာျပင္ေလးကို သပ္ သားငယ္ထြက္ခြာသြားတဲ ့အရပ္မွာ ေဘးရန္ကင္းပါေစလို ့ ေတာ ့ တအိမ္လံုး ဆုေတာင္းေပးျဖစ္ခဲ ့ႀကတယ္………………………။မွတ္မွတ္ရရေပါ့ …။ေဖေဖာ္၀ါရီ (၂)ရက္ေျမာက္ ျပင္ဦးလြင္ကို သားငယ္ေရာက္ခ်ိန္ ေအးေနေ၇ာ ့မယ္လို ့ေတာ ့ စိတ္ပူမိေသးတယ္ေလ………..။

ဒီလိုနဲ ့ အခ်ိန္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ သားငယ္မရွိတဲ ့ အိမ္အတြက္ေတာ ့ အရာရာနတၱိ ဗလာအတိရယ္ေပါ ့…။တအိမ္လံုး ရဲ ့ အေထြးဆံုးမို ့ အခ်စ္ပိုႀကရတဲ ့ သားငယ္ေလး။က်မ အပါအ၀င္ သူ ့အေဖက လည္း အခ်စ္ပို ၊အမကလည္း အခ်စ္ပိုသူမို ့ သားငယ္က နည္းနည္းေလးေတာ ့ ဆိုးခၽြဲခၽြဲသည္….။လိုတာမရလွ်င္ ေဒါသႀကီးတက္ေသာ သားငယ္။အစားအေသာက္ေကာင္းကိုသာ ခံုမင္တက္ေသာ သားငယ္..။နည္းနည္းေလး ပင္ပန္းလွ်င္ေတာင္ ျငီးညဴတက္တဲ ့ သားငယ္….။မုန္ ့ဖိုး ေတာင္းတိုင္း သတ္မွတ္ထားတဲ ့ ပမာဏ မရလွ်င္ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပတက္ေသာ သားငယ္ ….။တပ္မေတာ္မွာ အေျခက် ေနေပ်ာ္ပါ ့မလားလို ့ အခ်ိန္တိုင္း စိတ္မွာေတြး ခပ္ေလးေလး သက္ျပင္းခ်သံႀကားမွာ က်မ စိတ္ပူခဲ ့ရေပါင္းမ်ားခဲ ့ပါျပီ……။
တကယ္မယံုနိုင္မိဘူး….။ပထမနွစ္ခြင္ ့ျပန္ရက္ေတြရလို ့ သားငယ္အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ေပါ ့…။ျဖဴနုတဲ ့သားငယ္တစ္ေယာက္ အသားအရည္ေတြေျပာင္းသြားခဲ ့တယ္။မဲတူးေနတဲ ့ မ်က္နွာျပင္မွာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး စစ္သားပဲ ပင္ပန္းမွာေပါ ့တဲ ့ အျပံဳးေတြနဲ ့ အလွဆင္ျပီး အေမတစ္ေယာက္ကို ေပါ ့ေပါ ့ပါးပါးေျပာျပေနဟန္ေပါ ့…။ဟင္းေတြက အရမ္းစားေကာင္းတာပဲ ေမေမရယ္တဲ ့ …။ေခါင္းမေဖာ္တမ္းစားတဲ ့သားငယ္ကို ေတြ ့ေတာ ့ တအိမ္လံုး ပီတိ အျပံဳးေတြနဲ ့ေပါ ့။အေပါင္းအသင္းကို ခံုမင္တက္တဲ ့သားငယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြလာေခၚတာေတာင္ လိုက္မသြားေတာ ့ဘူး။သားက ခြင္ ့ရတာ(၂၈)ရက္ တနွစ္ကို မွေလတဲ ့။အိမ္ကိုခြဲျပီး သားဘယ္မွ မသြားခ်င္ဘူး၊ခြင္ ့ရသခိုက္ေလးေတာ ့ ေမေမ၊ေဖေဖနဲ ့ မမတို ့ နဲ ့ပဲ အတူတူေနပါရေစတဲ ့ေလ။။အရင္အိမ္မွာေနရင္ တခုခုခိုင္းရင္ေတာင္ ျငဴစူတက္တဲ ့သားငယ္က လိုလိုမင္မင္နဲ ့ အိမ္အလုပ္ေတြကို ၀ိုင္းကူလုပ္ေပးေနျပန္ေသးတယ္…။သူ ့ အမက အ၀တ္ေတြေလ်ွာ္ေပးမယ္ဆိုတာေတာင္ ငရဲႀကီးလိမ္ ့မယ္ ။သားဖာသာ ေလ်ွာ္ပါ ့မယ္ဆိုျပီး ပုဆိုးတိုတို၀တ္ အ၀တ္စိုေတြ ရစ္ညွစ္ေနပံုက အေမ တစ္ေယာက္ရဲ ့ ပီတိ က်မရင္ခြင္ကို လွမ္းႀကည္ ့လို ့ျမင္နိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဘယ္အတိုင္းအတာဆိုတာ ျမင္နိုင္ပါလိမ္ ့မယ္ေနာ္………။.

စစ္ဗိုလ္ေလ ေမေမ ။ အျမဲတမ္း စမတ္က်ေနရမယ္…။အ၀တ္အစားကို ေသသပ္စြာ၀တ္ရင္းေျပာပံုက က်မရင္ထဲက အေပ်ာ္ ေတာ္ေတာ္နဲ ့ ေျပာမျပနိုင္ခဲ ့ဘူး။စစ္တပ္ရဲဲ ့ပံုသြင္းမူ ့ေအာက္ မွာ သားငယ္မာနေတြ ေပ်ာက္ကုန္ျပီထင္ပါရဲ ့။ဖု ထစ္ေနတဲ ့လက္ေမာင္းသားေတြကို ျပျပီး ေလ ့က်င္ ့သားျပည္ ့၀ေနရမယ္ ေမေမရသိလား…။ဒါမွ လက္ေအာက္ ငယ္သားေတြက အားကိုးမွာ ။ျပီးေတာ ့ ျပည္သူအတြက္ သားအလုပ္ပိုလုပ္နိုင္မွာတဲ ့ေလ….။
သားငယ္ရဲ ့အေျပာေတြႀကားမွာ တအိမ္လံုး နားစိုက္ေထာင္ရင္း မရိုးနိုင္တဲ ့ စစ္တကၠသိုလ္ ရဲ ့ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးမူ ့ေတြကို ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္…။ဒီလိုနဲ ့ခြင္ ့ျပန္ရက္ေတြကုန္ဆံုးျပီး မုန္းခဲ ့တဲ ့ ခြဲခြာျခင္းေတြက အလိုတသိ ေရာက္လာခဲ ့ျပန္တယ္…။က်မေျခဦးထက္ သားငယ္ ေခါင္းအပ္လို ့ရွိခိုးေတာ ့ မ်က္ရည္ေတြက် က်မ ထိန္းမရခဲ ့ဘူး…..။

ဒီလိုနဲ ့စစ္တကၠသိုလ္မွာ (၃)နွစ္ ျပီးေတာ ့ တာ၀န္က်ရာ ျမစ္ႀကီးနားကို သြားရျပန္ေတာ ့မဲ ့သားတစ္ေယာက္ ေဘးဒုကၡေတြ မက်ေရာက္ေစဖို ့ ဘုရားမွာ ဆုေတြေတာင္း ျဖစ္ခဲ ့ျပန္တယ္….။တကယ္ေတာ ့ သားအသက္က အလြန္ဆံုး ရွိလွ (၂၀)ေပါ ့။ပတ္၀န္းက်င္ အေနအထား နဲ ့ အေရာင္အေသြးစုံတဲ ့ ေလာကႀကီးမွာ တကယ္ဆို ဒီအသက္အရြယ္က သိပ္ငယ္ေသးတယ္မဟုတ္လား။

ေႀကးနန္းစာကို ရေတာ ့ က်မေခါင္းေတြ မူးေ၀သြားခဲ ့ရတယ္…။ရက္စက္လိုက္တာ….ကံတရားရယ္…။က်မ ကို က်မ ပဲ သားစစ္ထဲ၀င္တာကို မတားမိသူတစ္ေယာက္အေနနဲ ့ အျပစ္တင္ရမလား…။။။တကယ္ေတာ ့ လူ ့ေလာက မွ သားငယ္အသက္ရွင္ေနထုိင္ဖို ့ အခ်ိန္မ်ားစြာ က်မတို ့ထက္ ပိုက်န္ရွိေနသူတစ္ေယာက္မဟုတ္လား…။

မယံုနိုင္ဘူး ကံတရားရယ္……။ခပ္ခါးခါး ဒီလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ႀကံဳရမယ္လို ့ အိမ္မက္ေတာင္ မမက္ဖူးခဲ ့သူရယ္ပါေလ………။တအိမ္လံုး၀မ္းနည္းေနႀကတယ္ ….။ဘယ္သူကိုမွလည္း စကားမေျပာနိုင္ႀကဘူး….။အမွတ္တရဆိုလို ့ ခ်န္ထားခဲ ့တဲ ့ ဓါတ္ပံုမွာေတာ ့ ျပံဳးရီျပဆဲ မ်က္နွာ ခ်ိဳခ်ိဳ တခ်ိဳ ့ရယ္ေပါ ့………..။


ခ်စ္ေသာ သားငယ္ ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစလို ့ရယ္ေပါ ့ ………………..

ခ်စ္ေသာ ေမေမ


စစ္တကၠသုိလ္ အပတ္စဥ္(၅၂) အ.ဇ.ယ (၉) မွ ညီငယ္ ဗုိလ္မင္းထြဋ္ဦး ျမစ္ၾကီးနားတုိက္ ပြဲတြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း က်ဆုံးသြားမူ ့ အား ခံစားေရးဖြဲ ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္.။

(မင္းသန္ ့)
္ညီေလးမင္းသန္႕ေဖ့စ္ဘုတ္မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ 

ပန္းသီေသာျကိုး

...............ဟာ...ပန္းကံုးေလးကလွလိုက္တာ..။ ပန္းကံုးေလးကပန္းေလးေတြကလွလိုက္တာ.... 
ပန္းကံုးေလးတစ္ကံုးလွရင္ေတာ့လူအမ်ားအထက္ပါစကားအတိုင္းခ်ီးက်ဴးျကသည္ ။ နမ္းရွိဳက္ျကသည္ ။ 
တခ်ိဳ ့ကေအာင္ပန္းကံုးအျဖစ္စြပ္ေပးျကသည္ ။ သို ့ေသာ္ ပန္းကံုးရွိ ပန္းကေလးမ်ားေအာက္တြင္ရွိေသာ 
ပန္းကံုးကိုခိုင္ခန္ ့ေအာင္လွပေအာင္ သီေပးထားေသာ ျကိုး(တနည္းအားျဖင့္) ပန္းသီေသာျကိုး ကိုေတာ့ျဖင့္ 
မည္သူမွမခ်ီးမြမ္းသလို မည္သူကမွ မနမ္းရွိဳက္ျကေပ ။ သို ့ေသာ္လည္း ပန္းကံုးမွ ပန္းကေလးမ်ားရဲ့ေအာက္က 
ျကိုး (တနည္းအားျဖင့္) ပန္းသီေသာျကိုး ကေလးကေတာ့ ပန္းကေလးမ်ား စီစီရီရီႏွင့္အစဥ္လွေနေအာင္ သူ ့ေက်ာေပၚတင္  
ထမ္းထားဆဲ.... ေလပြတိုက္ခတ္လာလွ်င္လဲ တပြင့္ျခင္းစီတကြဲတျပားလြင့္ထြက္မသြားေမာင္ သူ ့ေက်ာေပၚတင္ 
သြယ္တန္းထားကာ ထမ္းထားဆဲ..။။။ မည္သူကမွ မခ်ီးက်ဳး မနမ္းရွိဳက္ေသာ္လည္း ပန္းကေလးမ်ား စီရီစုစည္းလွပေစရန္ 
အတြက္ ပန္းကေလးမ်ားေအာက္မွ အဓိကေက်ာရိုးျဖစ္ေသာ ပန္းကံုးကိုသီေသာျကိုး (တနည္းအားျဖင့္) ပန္းသီေသာျကိုး.....  

.....ဟာ... ဒီႏိုင္ငံကလွလိုက္တာ ..။ တိုးတက္မယ့္အလားလာရွိတဲ့ႏိုင္ငံပဲ.. ။
ေရခံေျမခံေကာင္းေသာႏိုင္ငံျဖစ္သျဖင့္တခ်ိဳ ့ကခ်ီးက်ဴးျကသည္ ။ ေထာပနာျပဳျကသည္.. ။ 
သို ့ေသာ္.. တခ်ိဳ ့က မိမိရဳပ္ေသးဆြဲလို ့ရမည့္အစိုးရတင္ခ်င္ျကသည္ ။ တခ်ိဳ ့ကဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္ျကသည္ ။
ေလေပြစကားေတြႏွင့္ေသြးထိုး ေျမွာက္ေပးျကသည္ ။ တပြင့္ျခင္းစီလြင့္ထြက္သြားမွ ကိုယ္လိုရာပံုသြင္းဖို ့တခ်ိဳ ့ကျကံစီျကသည္။ 
သို ့ေသာ္လည္း  ကြဲျပားေနေသာပန္းကေလးမ်ားကို ျငိမ္းခ်မ္းေရးလက္ႏွင့္လိုက္ေကာက္ကာ စုစည္းေပးေနေသာ လက္ရွိအစိုးရႏွင့္ 
ပန္းကေလးမ်ားကို ေလေပြတိုက္လွ်င္တကြဲတျပားစီလြင့္ထြက္မသြားေစရန္အတြက္ ေက်ာေပၚတင္စုစည္းကာကြယ္ေပးမည့္ 
အမ်ိဳးသားေရးကိုသစၥာမေဖာက္သည့္ တပ္မေတာ္ (သို ့မဟုတ္ ) ပန္းသီေသာျကိုးတို ့မွ ႏိုင္ငံရဲ့တိုးတက္ေသာအသီးအပြင့္ 
ပန္းကေလးမ်ား ျကားေလေပြထိုးသျဖင့္ တကြဲတျပားလြင့္ထြက္မသြားေစရန္အစဥ္သတိျပဳကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္လွ်က္ရွိျပီး 
ပန္းကေလးမ်ားႏွင့္အလားတူေသာမိဘျပည္သူတို ့ အမ်ားအလည္တြင္ ေမႊးရနံ ့သင္းျပန္ ့ ဂုဏ္တင့္ေစရန္ ထာဝရ 
ပခုန္းေပၚတင္ျပီး ပန္းသီေသာျကိုးသကဲ့သို ့ ထမ္းေဆာင္ေနဆဲပါ ။  
ထို ့ေျကာင့္...ထို ့ေျကာင့္....ထို ့ေျကာင့္.....  
မည္သူကမွ မခ်ီးက်ဳး မနမ္းရွိဳက္ေသာ္လည္း ပန္းကေလးမ်ား စီရီစုစည္းလွပေစရန္ 
အတြက္ ပန္းကေလးမ်ားေအာက္မွ  ထမ္းပိုးကာ ေမႊးျပန္ ့ေသာပန္းကံုးထာဝရတည္တန္ ့ေစရန္အတြက္
ပန္းကံုးကိုသီေသာျကိုး (တနည္းအားျဖင့္) ပန္းသီေသာျကိုး.....  ကိုျဖင့္ျပစ္ပယ္လို ့ကိုမရေျကာင္းပါခင္ဗ်ားးးးး..။။ 

 

by ကို ခိုင္ေဇာ္ on Wednesday, April 25, 2012 at 5:08pm ·

။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။  ကိုခိုင္ေဇာ္ ။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။

စစ္ပြဲတစ္ပြဲအျပီး ယမ္းခိုးေဝတဲ့ ခန္းဆီးေနာက္ကြယ္မွာ အိပ္ေမာက်မိေသာ္

မေန႔က ညေနခင္းေတာင္ က်ေနာ္ ဒီေနရာကို လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္...။ ဒီလယ္ကသင္းေပၚမွာေတာင္ က်ေနာ္မတ္တပ္ရပ္ျပီး ေနဝင္ခ်ိန္
ဆည္းဆာကို ကင္မရာနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ေသးတယ္ ...။ အခုေတာ့...
အေတြးမဆံုးခင္." ဝုန္း" ေဘးနားက ေျမၾကီးဖြာထြက္သြားတယ္..နားေတြလည္း အူျပီး မ်က္လံုးထဲကို သဲေတြ ဝင္လာလို႔ အျမန္မွိတ္လိုက္ရတယ္..။လခြီး..၄၀ မမ ဗၤုးသီးျပဳတ္က်တာဟ...။ခ်က္ခ်င္းပဲ ဘယ္ဘက္ကို ၃ ပတ္ေလာက္ လွိမ္႔ျပီး ခမ္းလွမ္းလွမ္းမွာ ရွိေန
တဲ့ ေရဗြက္ထဲကို ဆင္းလိုက္တယ္..။ျပီးတာနဲ႔ ေရွ႔ကို ေသနတ္ေျပာင္းလွည့္မိတယ္..။ ဘာျဖစ္တာလဲ..သူကစပစ္တာလား..ကိုယ္ကစပစ္တာလားေတာင္ မသိလိုက္ဘူး..။ေသနတ္သံေတြ ဆူညံျပီး တဝီဝီနဲ႔ က်ည္ဆံေတြ ျဖတ္လာတယ္...ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို ေတာ့ တကယ့္စစ္ေျမျပင္မွာ ေသနတ္ခါးပိုက္ ရင္ေကာ့ျပီး ပစ္တာေတာ့ မေတြ႔ဖူးဘူး..။က်ည္ဆံျဖတ္လာသံ ေတြ အတြဲလိုက္ဆြဲတဲ့ ရိုင္ဖယ္သံၾကားတာနဲ႔ အကာအကြယ္ရွိတဲံ့ေနရာကို ဒိုင္ဗင္ထိုးဝပ္လိုက္တာပဲ..။
ငယ္ငယ္တုန္းက ေသနတ္ပစ္တမ္းကစားတုန္းကေတာင္ ၁ -ေနရာယူ ကေန စခဲ့တာပဲေလ.က်ေနာ္လည္း ေသြးနဲ႔ကိုယ္ သားနဲ႔ကိုယ္။
ဘာလုပ္မလဲ
ဘာလုပ္မလဲ..ေခါင္းထဲဝင္လာတဲ့ အေတြးမ်ား..။ဟုတ္ျပီ..ငါ့ေကာင္ေတြ ဘာျဖစ္ေနသလဲ..။ဘယ္ညာရမ္းၾကည့္ေတာ့ မဆိုးပါဘူး..။
ဟိုဘက္ကို သူဟာနဲ႔သူ ျပန္ပစ္ေနျပီ..။တပ္ၾကပ္ၾကီးကလွမ္းေအာ္ေနတယ္.."ဗိုလ္လံု..ဗိုလ္လံု."
"က်ဳပ္..ဒီမွာ.".လွမ္းေအာ္လိုက္တယ္..သူေနရာကေန ခါးေလးကုန္းလို႔ေျပးလာတယ္.." ဗိုလ္လံု ..အေျခအေန..ဘာျဖစ္ေသးလဲ."
အေမးကို က်ေနာ္ သူမ်က္ႏွာ မၾကည့္ပဲ ေျဖလိုက္တယ္.ျပီးေတာ့" ဘာမွ မျဖစ္ဘူး..ခင္ဗ်ား အခု ညာဘက္ ၁၂ နာရီခြဲက ေတာင္ေစာင္းအေျခ လမ္းအေကြ႔ကို ေတြ႔လား " .." ေတြ႔ျပီ..တရုတ္စက္လက္ "..က်ဳပ္အဲဒါေၾကာင္႔ ဒီဆရာၾကီးကို သေဘာက်တာ..အရိပ္ျပရင္ အေကာင္ျမင္တယ္..။ " အဲဒီကို 40 m နဲ႔ ျပန္ထုဗ်ာ.ျပီးရင္ ဆရာလွေဆာင္တို႔ကိုသြားေခၚ..က်ဳပ္ ဆီကိုလာေပါင္း " လို႔ ေျပာအျပီးမွာ ဘာမွျပန္မေျဖပဲ အမ္ေအ၄ ကို ဗံုးသီးထည့္ျပီး ႏွစ္လံုးဆက္တိုက္ခုနကက်ေနာ္ျပတဲ့ေနရာကို ပစ္ျပီး လယ္ကန္သင္းမွာ တန္ျပန္ပစ္ေနတဲ့ ဆရာလွေဆာင္နဲ႔ရဲဗဘာ္ေတြဆီ လွိမ္႔ထြက္သြားတယ္..
က်ေနာ္လည္း ခပ္လွမ္းလွမ္းက ကားလမ္းအစပ္ကို ေျပးတတ္သြားတယ္..ကားလမ္း ညာဘက္က လယ္ကြင္းနဲ႔ေခ်ာင္း..ဘယ္ဘက္က ေတာင္ေစာင္းဆိုေတာ့ ကားလမ္းအေပၚေတာင္ေစာင္းဆီ ေျပးတတ္သြားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ သြားေပါင္းလိုက္တယ္..ၾကည့္ရတာ ဒင္းတို႔လည္း အလာ..က်ဳပ္တို႔လည္း ေခ်ာင္းကိုျဖတ္.လယ္ကြင္းကေနကားလမ္းကို အတတ္မွာ ျဗဳန္းဆို ေတြ႔တာကိုးဗ်..။
ဟုတ္ျပီ..ဆက္သြယ္ေရးရဲေဘာ္..ဘာျဖစ္ေနလဲ..လိုက္ရွာ..လိုက္ရွာ..ဟိုက္ေသာက္ၾကိဳးနဲ..က်ဳပ္ဝပ္ေနတဲ့ ပထမေနရာကို က်တဲ့ 40m နဲ႔ တစစီျဖစ္က်န္ခဲ့တာပါလား.ဆက္သြယ္ေရးစက္ကေလးကေတာ့ လယ္ကြင္းထဲမွာ..တေစာင္းေလးေပၚလို႔..။
ခြီးထဲမွပဲ...မိုးကလည္းက်လာေသးတယ္..ဆိုးလိုက္တဲ့ကံ..လယ္ကြင္းကေန တတ္လာမဲ့အဖြဲ႔ကို ကာပစ္ ေနရင္း ေသနတ္သံေတြ ၾကားက လြင့္ေနတဲ့ ဆဲသံက အိမ္ကအေမနဲ႔ႏွမေတြၾကားရင္ ဖင္ၾကိမ္းလိမ္႔မယ္..။ဟူး..
ပုခံုးသိုင္းၾကိဳးမွာကပ္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အိတ္ေလးထဲကေန စကုပ္(ေသနတ္မွန္ေျပာင္း)ကို ထုတ္လိုက္ျပီး ေသနတ္မွာ တပ္လိုက္တယ္.ျပီးတာနဲ႔ ဘယ္ဘက္က သစ္ငုတ္တိုေတြၾကား မိေက်ာင္းသြား သြားလိုက္တယ္..အိုေက..အသက္မွန္မွန္ရွဴ..စိတ္ကို ျငိမ္ေအာင္ထား...ကိုယ့္ဘာသာ သတိေပးရင္း ပစ္မွတ္ကို ရွာလိုက္တယ္..ေတြ႔ျပီ..ဆရာသမားက ငုတ္တုတ္ထိုင္ျပီး ေကာင္းေကာင္းဆြဲေနတာ..လည္ပင္းနားခ်ိန္ျပီး ေမာင္းခလုတ္ျဖဳတ္လိုက္တယ္..သြားေပေရာ႔တစ္ေယာက္..ေနာက္တစ္ယာက္
ထပ္ရွာ..လွဲေနတဲ့ သစ္ပင္ကို အကာအကြယ္ယူျပီး ပစ္ေနတာ..ေျခေထာက္ေလးထြက္ေနတာ ေတြ႔ေတာ့..ေရာ႔..ေနာက္တစ္ေယာက္.
* က်ေနာ္ ပစ္လိုက္တဲ့ လူမွာ သားသမီးမ်ားရိွမလား.ကိုယ္ဝန္ၾကီးနဲ႔ မိန္းမက အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေစာင့္ေနမလား..က်ေနာ္ မသိဘူး..က်ေနာ္သူကို မမုန္းပါဘူး..ရန္ျငိဳးလည္း မရွိဘူး..ဒါေပမဲ့ ပစ္ေနရတယ္.အေသပစ္ေနရတယ္..*

                                 လူတစ္ေယာက္တိုင္း တစ္ေယာက္ျပီးတိုင္းကို
                                 ပစ္ျပီးတိုင္း ပစ္ျပီးတိုင္းမွာ
                                 ငါကိုယ္တိုင္ သူတို႔နဲ႔ အတူတူ
                                 လိုက္ျပိး ေသေနသလို ခံစားရတယ္
state ေက်ာင္းသားဘဝက ဖတ္ခဲ့တဲ့ စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္း..ဘာလို႔ က်ေနာ္ကို္ယတိုင္ ျဖစ္ေနတာလဲ..
ေနာက္ထပ္ ထပ္ရွာေတာ့ ရိပ္ခနဲ မတ္တပ္ရပ္လိုက္တာ ေတြ႔တယ္..ခ်ိန္ေနတုန္းပဲရွိေသး ေမာင္မင္းၾကီးသား တကို္ယ္လံုး မီးခိုးေတြ ထြက္ျပီး မွန္ေျပာင္းထဲကိုူ အရိပ္ျဖဴၾကီး ဝင္လာတယ္.." ဟိုက္..RPG" ေသာက္က်ိဴးနည္း..ကုန္းထျပီး လွည့္အထြက္..ခႏၵာကိုယ္တခုလံုးေျမာက္တတ္သြားတယ္..ေခြးက် က်တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဴးထင္တယ္..ေက်ာကံုးတစ္ခုလံုး အက္ဆစ္နဲ႔ ပက္ခံထားရသလိုပဲ..။ ေျပးဝင္လာတဲ့ ရဲေဘာ္ ႏွစ္ေယာက္..ၾကားတစ္ခ်က္..မၾကားတစ္ခ်က္ အသံေတြ..မ်က္လံုးထဲမွာ အျဖဴေရာင္ကလႊဲလို႔..ဘာမွ မျမင္ေတာ့..။။
**************************
******************
********
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ မသိဘူး..။ မ်က္လံုးအဖြင့္မွာ က်ေနာ္နူးညံတဲ့ ေနရာကို ေရာက္ေနတယ္.ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး အျဖဳပဲ.ဘယ္နားၾကည့္ၾကည့္ အျဖဴပဲ..ဝူခုန္းကားက နတ္ျပည္လိုပဲ..။
ရုတ္တရက္ ေဘးနားကို ေျပာက္က်ားဝတ္စံုနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္..က်ေနာ္ကို ငံုၾကည့္တယ္..ျပိးေတာ့..သူကေအာ္လိုက္တယ္.." ေဟ႔..လူသစ္ေရာက္တယ္ေဟ႔"..ခ်က္ခ်င္း ေဘးနားမွာ လူေတြဝိုင္းအံုလာၾကတယ္
အားလံုး စစ္ယူနီေဖာင္းေတြနဲ႔..ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္တယ္.အားလံုး လက္ေမာင္းတံဆိပ္ေတြ မပါဘူးရာထူးအဆင့္အတန္းေတြ မပါဘူး..က်ေနာ္ကိုယ္က်ေနာ္ ျပန္ၾကည့္မိတယ္.က်ေနာ္ပုခံုးေပၚက အပြင္႔ေတြလည္း မရွိဘူး.လက္ေမာင္းက တံဆိပ္ေတြလည္း မရွိဘူး..။ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ္႔ကို က်ေနာ္လို စစ္ယူနီေဖာင္းနဲ႔ လူတစ္ေယာက္က လက္ဆြဲႏွဴတ္ဆက္ျပီး ေျပာတယ္.." ကိုတို႔ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ နယ္ေျမက ၾကိဳဆိုပါတယ္  ညီေလး.."တဲ့."ဗ်ာ.ဘယ္လို ျငိမ္းခ်မ္းေသာနယ္ေျမ.ဟုတ္လား".က်ေနာ္ျပန္ေမးမိတယ္..ညာဘက္အစြႏ္က လူက ထေျပာတယ္"ဒီေနရာမွာ ဝါဒစြဲေတြမရိွဘူး.ပုဂိၢဳလ္ေရး ကင္းတယ္.အားလံုးက လူေတြ.အထူးသျဖင့္ ျမန္မာနိုင္ငံသားေတြ စုစည္းေနတဲ့ ေနရာပဲ".ဒီလူၾကီး ယူနီေဖာင္းကိုေတြ႔ဖူးပါတယ္..ဟိုက္ ဒီဘဲၾကီး ဗကပ ကပဲ.."ဟုတ္တယ္ ဒီေနရာမွာ အမုန္းေတြ ကင္းသြားတယ္ အျငိဳးေတြလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္".ေျပာတဲ့လူက ေကအန္ယူ ေပ်ာက္က်ားၾကီးနဲ႔."ဒီေနရာမွာ စစ္ပြဲေတြမရွိေတာ့ဘူး."
လို႔ ခုနက စစ္ယူနီေဖာင္းနဲ႔လူက ေျပာတယ္.".ေနာက္တစ္ခုက ငါတို႔ေသသြားျပီးျပီ"..လူအုပိထဲက ထြက္လာတဲ့ အသံပိုင္ရွင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့..လား လား..ခုနေလးတင္ က်ေနာ္ လည္ပင္းကိုခ်ိန္ ပစ္လိုက္တဲ့ ကခ်င္ေလး.နဲ႔ က်ေနာ္ေနရာကို အာပီေဂ်နဲ႔ ပစ္တဲ့ ရွမ္းေလး.သူတို႔႔အျပံုးေတြမွာ အမုန္းေတြမပါဘူး.က်ေနာ္ သိလိုက္ပါျပီ..ခုနက အာပီေဂ်ဗံုးဆံနဲ႔ က်ေနာ္ေသသြားခဲ့တယ္.ျပီးေတာ့ ဒီေနရာကို ေရာက္လာတယ္.ဒီေနရာမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အျပည္႔ရွိတယ္.က်ေနာ္ျပံဴးမိတယ္..ျပီးေတာ့ ရီလိုက္မိတယ္.အားလံုးလည္း ရီၾကျပီး ထြက္သြားၾကတယ္.က်ေနာ္လည္း ခ်က္ခ်င္း  ထလိုက္တယ္..အားလံုးမွာ အျပံဳးကိုယ္စီနဲ႔..အမုန္းေတြမရွိဘူး..လမ္းေလွ်ာက္ရင္း အားလံုးကို လိုက္ၾကည့္မိေနတယ္..ခံတြင္းခ်ဥ္လာတာနဲ႔ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ လက္ႏွဴိက္စမ္းမိေတာ့ ဖက္ၾကမ္းအတိုေလးထြက္လာတယ္.ပါးစပ္မွာ ခဲျပီး မီးျခစ္ျခစ္မယ္ လုပ္ေတာ့ မီးျခစ္မပါလာဘူး..ေဖ်ာက္ခနဲ အသံၾကားျပီး မ်က္ႏွာေရွ႔မွာ မီးပြင့္ေလးထြက္လာတယ္.က်ေနာ္ေဆးလိပ္ကို မီးညိျပီး ေက်းဇူး ျပန္ေျပာလိုက္တယ္.ssaယူနီေဖာင္းနဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ မီးျခစ္လာျခစ္ေပးတာကိူး..ျပီးေတာ့ သူက အနားနားကပ္ေျပာသြားတယ္.".ေအာက္ေတာ့ ငံုမၾကည့္မိေစနဲ႔.".တဲ့..ျပီးေတာ့ သူလွည့္ထြက္သြားတယ္..လူဆိုတာကလည္း မလုပ္နဲ႔ေျပာရင္တယ္လုပ္ခ်င္သကိုး..ေအာက္ကို ခိုးၾကည့္လိုက္တယ္..ဟာ..မီးခိုးလံုးေတြ..ေျချပတ္လက္ျပတ္အေလာင္းေတြ.ရုပ္မေပၚေတာ့တဲ့ အေလာင္းေတြ.ကိုယ့္အသက္ရွင္ဖို႔ ပံုးျပီး သူမ်ားကို ပစ္သတ္ေနရတဲ့ ဘဝေတြ.အေဖ အေမ တေနတဲ့ ေသြးရဲရဲ နဲ႔ ႏွစ္ဘက္ေသာ တိုက္ပြဲဝင္သူေတြ..ကေလးငိုသံေတြ..က်ေနာ္ ခ်က္ခ်င္းမ်က္စိမွိတ္လိုက္ရတယ္..ျပီးေတာ့ ခပ္ေလးေလး ေျခေထာက္ေတြကို ဆြဲမျပီး ဆက္လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္..ေအာ္.စစ္ စစ္..။
ေရွ႔မွာ လူႏွစ္ေယာက္ ခ်က္စ္ထိုးရင္း ရီေနၾကတယ္..တစ္ေယာက္က မြန္္..တစ္ေယာက္က ရခိုင္..က်ေနာ္လည္း ခ်က္ခ်င္း စခ်င္စိတ္ေလး ဝင္သြားတာနဲ႔.အနားကပ္ျပီး သီခ်င္းဆိုလိုက္တယ္." မင္းေလးေသာ့ ရခိုင္ ရခိုင္သားေဝ.ငါလည္းေသာ့ ရခုိင္ .ဇာကြာျခားလီေလ.."လို႔ ဆိုေတာ့ ခ်က္စ္ထိုးေနတဲ့ ရခိုင္စစ္သားက ေမာ့ၾကည့္တယ္.ျပံုးျပျပီး သက္ျပင္းအရွည္ၾကီး ခ်တယ္.ျပီးေတာ့ ခ်က္စ္ ျပန္ထိုးေနတယ္.က်ေနာ္ လွည့္ထြက္လိုက္တယ္..သူ႔ပါးစပ္က က်ေနာ္ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို ဆက္ဆိုသံၾကားလိုက္ရတယ္." ေဒပိုင္
အျဖိဳက္ဆိုး အသည္းကြဲဖူးေစာ္ နားလည္ "..တဲ့..ဟုတ္ပါတယ္.သူအသံမွာ ငိုသံပါေနတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္သိတာေပါ့.။ဘာလို႔မ်ား ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီလိုအျဖစ္နဲ႔ေတြ႔တာလဲ ကို သူအသည္းနာေနမွာပါ..။ဒီေနရာမွာ ယူနီေဖာင္းမ်ိဴးစံုနဲ႔ တိုင္ရင္းသား အစံုရွိတယ္(ရိုဟင္ဂ်ာေတာ့ မပါဘူး).ဘယ္သူကိုမွ မမုန္းၾကဘူး.အားလံုး အျပံဳးကိုယ္စီနဲ႔.ပုခံုးဖက္ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကေလရဲ႔..ဝါဒေတြ အမုန္းေတြ သမိုင္းေတြ အျငိဳးေတြ တင္းမာမွဴေတြ
ဘာဆိုဘာမွ မရိွဘူး..အားလံုး ညီအကိုရင္းေတြလို ေနေနၾကတယ္..ယူနီေဖာင္းမ်ိဴးစံုရွိတယ္.စိတ္ကေတာ့ တစိတ္ထဲပဲ.ဒီအုပ္စုေလးထဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနဆဲမွပဲ က်ေနာ္တကုိယ္လံုး ေပါ့ပါးေနတယ္.ေပ်ာ္ေနတယ္.ဘာေၾကာင့္ေပ်ာ္တာလဲဆိုတာေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး.တစ္ေယာက္ေယာက္မ်က္ႏွာေပၚက ႏွဴတ္ခမ္းအျပံဳးတစ္ခ်က္ကို ျမင္တိုင္း က်ေနာ္ပါလိုက္ျပံုးမိ.ဖက္လွဲတကင္းႏွဴတ္ဆက္မိတာ ဒီေနရာရဲ့ ထူးျခားခ်က္လား..ယမ္းနဲ႔ မရွိတဲ့ေနေျမ.မိုင္းမခင္းတဲ႔ေနေျမ.အမုန္းနဲ႔ဝါဒစြဲ မရွိတဲ့နယ္ေျမ..ဒီမွာ က်ေနာ္ ငွက္တစ္ေကာင္လို ေပါ့ပါးေနတယ္..။
ညီအကိုေတြ သီတင္းကြ်တ္မွာ ျပန္ဆံုသလို အားလံုးေတြ႔တဲ့လူကို ႏွဴတ္ဆက္ၾက ဖက္ၾက..လက္ဆြဲႏွဴတ္ဆက္ျပီး စကားစျမည္ေျပာဆိုၾက.ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းလဲဗ်..။
ဒီအခ်ိန္မွာ..မနက္တိုက္ပြဲမွာ က်ေနာ္ကလည္း ပစ္..က်ေနာ္ကိုလည္း ပစ္ထားတဲ့ ေကအိုင္ေအက ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္က ေျပးလာျပီး လက္တဖက္ တစ္ခ်က္စီ ဆြဲျပီး သြားမယ္..သီခ်င္းသြားဆိုၾကမယ္
ဆိုျပီး ဆြဲေခၚသြားပါေရာဗ်ာ..ေရွ႔မွာ လူအုပ္ၾကီးတစ္အုပ္..ဂီတာတီးေနတဲံလူစ္တစ္ေယာက္ကို ဝိုင္းျပီး သီခ်င္းေတြ ဆိုေနၾကတယ္.
လူအုပ္ၾကီးထဲ အတင္းတို႔းေဝွ႔ျပီး ၾကည့္မိေတာ့..အုိး..ဂီတာတီးေနတာ ကိုစိုင္းထီးဆိုင္ ၾကီးပဲ..က်ေနာ္သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္
အားလံုးနဲ႔အတူတူ လက္ခုပ္တီးျပီး သီခ်င္းလိုက္ဆိုလိုက္ပါတယ္..သီခ်င္းေခါင္းစဥ္က >
ေဖ့စ္ဘုတ္မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္...