( အာဆီယံဥကၠဌအျဖစ္ ျမန္မာနုိင္ငံကို
ေရြးခ်ယ္ျခင္းခံရၿပီ၊ ယေန႔ အစိုးရသစ္နွင့္ နုိင္ငံေတာ္သစ္ကို ကုလ၊
အေမရိကန္၊ အီးယူ၊ တရုတ္၊ အိႏၵိယနုိင္ငံမ်ားႏွင့္ အာဆီယံနုိင္ငံအားလံုးက
ခၽြင္းခ်က္မရွိေထာက္ခံၾကသည္။ ယေန႔ ျမန္မာနုိင္ေတာ္အတြက္
အားတက္စရာေကာင္းလွ၏၊ ျမန္မာနုိင္ငံသားျဖစ္ရသည္မွာ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းလွ၏။
ယေန႔နုိင္ငံေတာ္သစ္ကို မည္သူပံုခဲ့သနည္းဆိုသည္ကိုေတာ့ ေမ့ေလွ်ာ့ေနၾက၏။
ဤလမ္းစဥ္၊ ဤဒီမိုကေရစီနုိင္ငံေတာ္ ကို စီမံကိန္းခ်ၿပီး
အဆင့္ဆင့္အေကာင္ထည္ေဖာ္ခဲ့သည္မွာ တပ္မေတာ္သာ ျဖစ္သည္။ တပ္မေတာ္သည္
နုိင္ငံေတာ္အေပၚမွာ တာဝန္ေက်ပြန္ခဲ့ပါၿပီ။ ၂၀၁၄ မွာ အာဆီယံ ဥကၠဌအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံရျခင္းအတြက္ တပ္မေတာ္ႀကီးလည္း ၾကားလွ်င္ ပီတိျဖစ္ေနလိမ့္မည္။ တပ္မေတာ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူး ႀကီးမားေပ၏။ ေက်းဇူးႀကီးမားေသာ တပ္မေတာ္ကို ဤပိုစ့္ျဖင့္ ျပန္လည္ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါသည္။ )
(၆၆)ႏွစ္ေျမာက္
တပ္မေတာ္ေန႔ သည္ကား ျမန္မာႏုိင္ငံသမိုင္းႏွင့္ တပ္မေတာ္ သမိုင္းတြင္
အလြန္ထူးျခား ေလးနက္ေသာ အခါ သမယ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏုိင္ေပသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ
အတြက္ စည္းကမ္း ျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ အျဖစ္ ေခတ္သစ္ စနစ္သစ္
တစ္ရပ္ဆီသို႔ ကူးေျပာင္း ႏုိင္ခဲ့ေသာ အခ်ိန္အခါ ျဖစ္သကဲ့သို႔ တပ္မေတာ္
အေနျဖင့္လည္း ႏိုင္ငံ ဖ႐ိုဖရဲ ၿပိဳကြဲလု အေျခအေနမွ ဝင္ေရာက္ထိန္းသိမ္း
ေစာင့္ေရွာက္ တာဝန္ယူ ခဲ့ရၿပီး ဘက္ေပါင္းစံုမွ ျပန္လည္ တိုးတက္ ဖြံ႕ၿဖိဳး
လာေရးအတြက္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ ၾကာေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ ခဲ့ၿပီးေနာက္
ႏုိင္ငံေတာ္၏ တာဝန္ အရပ္ရပ္ကို ျပည္သူတို႔က ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ခဲ့ေသာ
ဒီမုိကေရစီ အစိုးရ အဖြဲ႕သစ္ထံ ေကာင္းမြန္စြာ ျပန္လည္ လႊဲေျပာင္းေပးႏုိင္
ေတာ့မည့္ မဂၤလာ သမယ အခါပင္ ျဖစ္ေပ၏။
ဆယ္စုႏွစ္ ေျခာက္ခုေက်ာ္
ခုႏွစ္ခုနီးပါး ျဖတ္သန္း လာခဲ့သည့္ တပ္မေတာ္၏ သမိုင္းေၾကာင္းကို
ျပန္ေျပာင္း၍ လွည့္ၾကည့္မည္ ဆိုပါက အမိျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္၏ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္
အဓြန္႔ရွည္ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲေရး အတြက္ အနိမ့္အျမင့္၊ အတက္အဆင္း၊ လမ္းေျဖာင့္
လမ္းေကာက္၊ ဒုကၡ သုကၡ အမ်ဳိးမ်ဳိး အၾကားမွ တပ္မေတာ္၏ သက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္း
အားထုတ္ စြမ္းေဆာင္မႈမ်ားကို ရွင္းလင္း ပီျပင္စြာ ေတြ႕ႏုိင္ ေပလိမ့္မည္။
စင္စစ္၌
ျမန္မာ ႏုိင္ငံေတာ္၏ သမိုင္းႏွင့္ တပ္မေတာ္၏ သမိုင္းတို႔ကို မည္သို႔မွ်
သီးျခားစီ ခြဲျခမ္းႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ႏုိင္ငံ လြတ္ေျမာက္ေရး
သမိုင္းေၾကာင္း ကာလတြင္ သေႏၶတည္ စတင္ခဲ့ေသာ တပ္မေတာ္သည္ ယေန႔ထက္
တုိင္ေအာင္ပင္ ႏိုင္ငံရွင္သန္ ႀကီးပြား ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရး အတြက္ ပါဝင္
ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ ေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္ေနရဆဲ ျဖစ္ေပသည္။ လြတ္လပ္၍ အခ်ဳပ္အျခာ
အာဏာပိုင္သည့္ အမိျမန္မာ ႏုိင္ငံကို အဖိုး အနဂၣ ထိုက္တန္သည့္ "အာသာဝတီ
ႏြယ္နီနတ္ပန္း" ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ တင္စားပါက ထိုနတ္ပန္းပင္ကို
ေတာင္စဥ္ခုႏွစ္ထပ္ ဝန္းရံပိတ္သည့္ ေတာင္ျမတ္ ဟိမဝႏၲာ ေျမျပင္ထက္၌ ထိုးထြက္
ထြင္းေဖာက္ အေညႇာင့္မွ်ပင္ မလူႏုိင္ ေသးသည့္ ဘဝမွပင္ စတင္ေျမဆြ
မ်ဳိးေစ့ခ်ကာ စိုက္ပ်ဳိး ရွင္သန္ေစခဲ့ သည္မွာ တပ္မေတာ္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။
ထို႔အျပင္ အပင္ေပါက္ ဘဝမွစ၍ ပိုးပုရြက္တို႔ ကိုက္ဖ်က္ျခင္း မျပဳႏုိင္ေအာင္
အရိပ္ တၾကည့္ၾကည့္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ ေစာင့္ေရွာက္ ခဲ့ရသည္မွာလည္း
တပ္မေတာ္ပင္ ျဖစ္၏။ ဘဝ ေလာကဓံ အမ်ဳိးမ်ဳိး၏ လႈိင္းဒဏ္ ေလဒဏ္ကို ခံရ၍
ပန္းေကာင္း အၫႊန္႔က်ဳိး ျဖစ္လုဆဲဆဲ ကာလမ်ားတြင္ အသက္ႏွင့္လဲ၍ ကာကြယ္
ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္ မွာလည္း တပ္မေတာ္ပင္ ျဖစ္၏။
အမ်ဳိးသား
လြတ္ေျမာက္ေရး တုိက္ပြဲ ကာလတြင္ တပ္မေတာ္သည္ အမ်ဳိးသားေရး အင္အားစုမ်ား၊
တုိင္းရင္းသား ျပည္သူမ်ားႏွင့္ လက္တြဲ၍ နယ္ခ်ဲ႕ႏွင့္ ဖက္ဆစ္ ဝါဒီမ်ားကို
တြန္းလွန္ တိုက္ခိုက္ရင္း ျပည္သူ႔ တပ္မေတာ္ အျဖစ္ စတင္ တည္ေဆာက္ ခဲ့ရသည္။
ထိုစဥ္ကာလက တပ္မေတာ္မွာ ႏုိင္ငံအတြက္ လြတ္လပ္ေရး အရယူေပးမည္ ဟူေသာ
မ်ဳိးခ်စ္ စိတ္ဓာတ္ အရင္းခံသည့္ ခိုင္ၿမဲေသာ သႏၷိ႒ာန္ စိတ္မွလြဲ၍
႐ုပ္ဝတၳဳပိုင္း ဆုိင္ရာတြင္ အစစ အရာရာ ခ်ဳိ႕တဲ့ခဲ့ေသာ ကာလ ျဖစ္သည္။ "စားစရာ
ေက်ာက္ခဲ၊ အိပ္စရာ ေျမႀကီး၊ ဒါပဲ တတ္ႏုိင္တယ္" ဟု ေျပာရေလာက္ ေအာင္ပင္
တပ္မေတာ္သားတို႔ ဘဝက အေနအစား ခက္ခဲ ဆင္းရဲခဲ့သည္။ မည္သို႔ပင္ ဆင္းရဲ
ပင္ပန္းေစကာမူ အမိႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ကိုယ္က်ဳိးမဖက္ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္
သက္သက္ျဖင့္ မ်ဳိးခ်စ္ တပ္မေတာ္သားတို႔ စြန္႔စား စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၾကသည္။
တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ကို ေပးလွဴ၍ ေသအံ့မူးမူး ကာလမွာပင္ သူ႔ကၽြန္ဘဝမွ
မလြတ္ႏုိင္ ေသးသည့္ ႏုိင္ငံ၏ အနာဂတ္ အတြက္ ရတက္ မေအး၊ စိတ္မေျဖာင့္
ႏုိင္ေသးဘဲ "လြတ္လပ္မွ အမွ်ေဝပါ - ရဲေဘာ္" ဟု မွာတမ္း ေႁခြသြားခဲ့ၾက
ရွာသည္။
သို႔ရာတြင္ လြတ္လပ္ေရး ေအာင္ပန္းကို လက္ဝယ္ပိုင္ပိုင္
ဆုပ္ကိုင္ ဆြတ္ျမန္းျခင္း မျပဳႏုိင္မီမွာပင္ ျပည္တြင္း ေသာင္းက်န္းမႈ
ေဘးရန္က ႏုိင္ငံ၌ စတင္လာခဲ့ ျပန္သည္။ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲတြင္ အတူလက္တြဲ
ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾက ေသာ္လည္း ႏုိင္ငံ အေရးထက္ ဝါဒေရးကို ပိုမို ေရွ႕တန္း တင္လိုသူ
မ်ားသည္ လည္းေကာင္း၊ အမ်ဳိးသား အေရးထက္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ လူမ်ဳိးစြဲ ဝါဒကို
ပို၍ ဦးစားေပး လိုသူမ်ားသည္ လည္းေကာင္း လြတ္လပ္ေရး အႀကိဳကာလ ကပင္ စတင္
ဆူပူလႈပ္ရွား လာခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ စစ္ေဘး စစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ျပာပံု
ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ တုိင္းျပည္အား စည္းစည္းလံုးလံုး ညီညီၫြတ္ၫြတ္ ျပန္လည္
ထူေထာင္ရမည့္ အစား ႏိုင္ငံေရး အင္အားစု အခ်င္းခ်င္း ေသြးကြဲကာ ျပန္လည္
တိုက္ခိုက္ေနခဲ့ ၾကေသာေၾကာင့္ လြတ္လပ္စ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ "တိုင္းျပည္က
ႏုႏု၊ မုန္တိုင္းက ထန္ထန္" ကာလမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရ ေလသည္။
အဆိုပါ
ျပည္တြင္း ေသာင္းက်န္မႈ အႏၲရာယ္ အသြယ္သြယ္ကို ရွိသမွ် အင္အားျဖင့္ အားတင္း
ရင္ဆိုင္ကာ တြန္းလွန္ခဲ့ရ သည္မွာ တပ္မေတာ္ပင္ ျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးစ
ကာလ ရန္ကုန္ အစိုးရဟုပင္ သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္ ခံခဲ့ရသည့္ အေျခအေနမွ
ျပည္ေထာင္စု အစိုးရ အေပၚ သစၥာရွိသည့္ လက္က်န္ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႕ လက္တစ္ဆုပ္စာ
ခန္႔ႏွင့္ မိမိတို႔ တိုင္းခ်စ္ ျပည္ခ်စ္စိတ္ အရင္းခံ သက္သက္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္
ကူညီ တိုက္ခိုက္ ေပးခဲ့ၾကသည့္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ား၊ ေစတနာ့
ဝန္ထမ္း၊ ရပ္ရြာ ကာကြယ္ေရး တပ္ဖဲြ႕ဝင္ ျပည္သူမ်ား ပူးေပါင္းကာ အင္အား
အလံုးအရင္းႏွင့္ ရန္သူမ်ဳိးစံုကို တြန္းလွန္ခဲ့ ၾကရသည္။
တစ္ခ်ိန္တည္း
မွာပင္ ကမ႓ာေပၚ၌ စစ္ေအးတိုက္ပြဲ ကာလ အရွိန္ျမင့္ လာခ်ိန္ျဖစ္သည့္ အတြက္
အေနာက္အုပ္စု ေခါင္းေဆာင္ ႏိုင္ငံႀကီးက ေထာက္ပံ့ အားေပးေသာ ကူမင္တန္
တ႐ုတ္ျဖဴ တပ္ဖြဲ႕မ်ားက ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာႏွင့္ ပိုက္နက္
နယ္ေျမကို ထိပါးက်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္လာမႈ ကိုလည္း ရင္ဆိုင္တုိက္ခိုက္
ေမာင္းထုတ္ခဲ့ရ ျပန္သည္။ ဤသို႔ အတြင္းရန္၊ အျပင္ရန္ အမ်ဳိးစံုေသာ
လံုၿခံဳေရး ထိပါးမႈ အႏၲရာယ္မ်ားအား "ဘဲအုပ္က တစ္ရာ ႏွစ္ရာ- မေဗဒါက
တစ္ပင္တည္း" ဆိုသကဲ့သို႔ တပ္မေတာ္ တစ္ခုတည္းက အံခဲကာ ရင္ဆိုင္ ေနရခ်ိန္တြင္
ေျမေပၚရွိ အာဏာရ၊ အာဏာမဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမား ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားက ဘာေတြ
လုပ္ေနခဲ့ၾက သည္ကို သမိုင္းက သက္ေသခံလ်က္ ရွိေပသည္။
လြတ္လပ္ေရး
ရၿပီးစ ျပည္တြင္း ေသာင္းက်န္းမႈ အရွိန္အဟုန္က ထိပ္ဆံုးအထိ ျမင့္တက္
ေနခ်ိန္တြင္ ေျမေအာက္ ႏုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားသူမ်ား၏ ပေယာဂေၾကာင့္ အမႈထမ္း
ေပါင္းစံုသပိတ္ ေပၚေပါက္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ေက်ာမွ ဓားျဖင့္ထိုးရန္ ႀကံစည္
ခဲ့သည္။ တိုင္းေရးျပည္ေရး အေျခ မလွသျဖင့္ အာဏာရ အစိုးရ အဖြဲ႕မွ
ဝန္ႀကီးအခ်ဳိ႕ ႏုတ္ထြက္ သြားၾကသည္။ လက္ဝဲ၊ လက္ယာ ႏွစ္ဖက္ စလံုးက စစ္ဘက္ကို
စည္း႐ံုးကာ အာဏာသိမ္းရန္ ႀကံစည္ခဲ့ၾကသည္။ တပ္မေတာ္က ျပည္ေထာင္စု အစိုးရကို
သစၥာရွိစြာ ရပ္တည္ ခဲ့သျဖင့္ ယင္းအႀကံအစည္မ်ား ပ်က္ျပား ခဲ့ရသည္။
ေသာင္းက်န္းမႈ အရွိအဟုန္ အျမင့္ဆံုး အခ်ိန္တြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ကိုယ္တိုင္
ႏုတ္ထြက္ရန္ ျပင္ဆင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံသုိ႔ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕
တစ္ဖြဲ႕လံုး ထြက္ခြာ၍ စစ္အတြင္း ကာလ ဆင္းမလား အစိုးရကဲ့သို႔ အေဝးေရာက္
အစိုးရအျဖစ္ ရပ္တည္ရန္ပင္ ႀကံစည္မႈ ရွိခဲ့သည္ ဟုလည္း သတင္း အခ်ဳိ႕က ဆိုသည္။
တပ္မေတာ္ကမူ အဆံုးစြန္ အေျခအေန၌ သိဂုၤတၱရ ကုန္းေျမကို ေနာက္ဆံုးခံစစ္
အျဖစ္ အေျချပဳကာ က်ည္တစ္ေတာင့္ လူတစ္ေယာက္ က်န္သည္အထိ တုိက္သြားမည္ဟု
သႏၷိ႒ာန္ ျပဳခဲ့သည္။
ထိုကာလ၌ ေရနစ္သူကို ဝါးကူ ထိုးလိုသည့္ ျပည္ပ
ပေယာဂမ်ား ကလည္း ရွိေနခဲ့သည္။ ျပည္တြင္း ေသာင္းက်န္းမႈ ဒဏ္ကို ခါးစည္း၍
ခံေနရေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ဘ႑ာေရး ကလည္း က်ပ္တည္းေနသည္။ ေန႔စဥ္ အျပင္းအထန္
တိုက္ပြဲ ဝင္ေနရေသာ တပ္မေတာ္ အတြက္ လက္နက္၊ က်ည္ဆန္၊ ခဲယမ္းတို႔ကို ျပန္လည္
ျဖည့္တင္းရန္လည္း အေရးတႀကီး လိုအပ္ ေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ဝဲ၊ လက္ယာ
အေရွ႕ႏွင့္ အေနာက္ မည္သည့္ အင္အားႀကီး ႏုိင္ငံကမွ် ျမန္မာ အစိုးရကို
စစ္လက္နက္ ပစၥည္းမ်ား ေရာင္းမေပးခဲ့ေပ။ ျမန္မာ ႏုိင္ငံကို စစ္ေရး အကူအညီ
ေပးရန္ လက္ယာဖရီးမင္း စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆို ထားေသာ ၿဗိတိသွ် တို႔ကပင္ စစ္လက္နက္
ေရာင္းခ်ေပးရန္ ျငင္းဆိုခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ၿဗိတိသွ် နယ္ခ်ဲ႕တို႔သည္
ကိုလိုနီေဟာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ႏိုင္ငံေရး ႐ႈပ္ေထြးေစရန္၊ ျပည္တြင္းစစ္မီး
ႀကီးထြားေစရန္၊ တိုင္းရင္းသားခ်င္း ေသြးကြဲေစရန္ ႀကိဳးပမ္းရာ၌မူ
ဘယ္ေသာအခါမွ လက္မေႏွးခဲ့ေပ။ ပင္လံုညီလာခံ၌ ေျခ႐ႈပ္ခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ားကို လုပ္ႀကံရာ၌
လက္နက္ ခဲယမ္းမ်ား ထုတ္ေပးခဲ့႐ံု သာမက နက္နက္႐ႈိင္း႐ႈိင္း ပါဝင္ ပတ္သက္မႈ
ရွိခဲ့သည္။ ျပည္တြင္း ေသာင္းက်န္မႈ ကာလ၌ ေကအင္န္ယူ မ်ားႏွင့္
လွ်ဳိ႕ဝွက္ဆက္သြယ္ အားေပးခဲ့သည္။
ဤျဖစ္ရပ္မ်ားကို
ျပန္ေျပာင္းထုတ္ေဖာ္ ေနရျခင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေရး
သမိုင္းစဥ္ တစ္ေလွ်ာက္တြင္ တပ္မေတာ္၏ အေရး ပါလွေသာ အခန္းက႑ကို မသိမမီ
လိုက္သူတို႔ သိရွိနားလည္ ဆင္ျခင္ သံုးသပ္ႏုိင္ၾက ေစရန္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထိုသုိ႔
သိျမင္နားလည္ ႏုိင္မွသာ "အမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈ က႑တြင္
တပ္မေတာ္က ပါဝင္ခြင့္ ရေရး" ဆိုသည့္ အခ်က္ကို အလြယ္တကူ ဖယ္ရွား ပယ္ခ်ရန္
မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းစြာ သေဘာေပါက္ ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
တပ္မေတာ္သား
တို႔၏ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စား တြန္းလွန္ တိုက္ခိုက္မႈ မ်ားေၾကာင့္ ျပည္တြင္း
ေသာင္းက်န္းသူ မ်ားႏွင့္ ျပည္ပ က်ဴးေက်ာ္သူ တို႔၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ား
ေလ်ာ့ပါး သြားခဲ့ၿပီး ႏုိင္ငံ တစ္ဝန္းလံုး အေတာ္အတန္ ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္
လာခဲ့ခ်ိန္တြင္ ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီ မူေဘာင္ အတြင္းမွ လႈပ္ရွားခဲ့ၾကေသာ
ႏုိင္ငံေရး အင္အားစု မ်ားသည္ ႏုိင္ငံ ေကာင္းစားေရး အတြက္ လုပ္သင့္သေလာက္
လုပ္ကိုင္ ခဲ့ၾကသည္ကို အသိအမွတ္ ျပဳပါ၏။ သို႔ေသာ္ ယင္း၏ မိသားစုမ်ား
အတြင္း၌ပင္ အကြဲအၿပဲ မ်ားက တစ္ကြဲၿပီး တစ္ကြဲ မျပတ္မစဲ ဆင့္ကဲျဖစ္ေပၚ
လာခဲ့ျပန္ရာ ႏုိင္ငံပါ ၿပိဳကြဲ၍ ျပည္တြင္းစစ္ မီးစြဲေလာင္ရန္ တဲတဲမွ်သာ
လိုေတာ့သည့္ အခ်ိန္ကာလမ်ား ေရာက္ေလတိုင္း အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ ဝင္ေရာက္ ကယ္တင္
ခဲ့ရသည္ မွာလည္း တပ္မေတာ္သာ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏။ ေနာက္ဆံုးတြင္ အေျခခံ ဥပေဒအရ
ခြဲထြက္ေရး ေတာင္းဆိုႏိုင္သည့္ ဆယ္ႏွစ္ သက္တမ္းေက်ာ္ လာေသာအခါ လူမ်ဳိးေရး
အစြဲ ျပင္းထန္သူ အင္အားစုမ်ားက တစ္ဖက္မွ တ႐ုတ္ျဖဴ က်ဴးေက်ာ္သူတို႔ ထံမွ
လက္နက္ခဲယမ္း အကူအညီ ရယူ၍ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ လူမ်ဳိးစု ခြဲထြက္ေရး
ေသာင္းက်န္သူ တို႔ကို ပ်ဳိးေထာင္ ေမြးျမဴထားကာ တစ္ဖက္၌လည္း ဥပေဒေၾကာင္း အရ
ဖက္ဒရယ္မူ စစ္စစ္ဟု ဆိုသည့္ ျပည္နယ္ လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕ ထူေထာင္ခြင့္ စေသာ
သီးျခား ရပ္တည္ ခြဲထြက္ေရး ဦးတည္သည့္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္လာခဲ့
ေတာ့သည္။ အေျခအေနကား "ျပည္ေထာင္စုႀကီး တစ္ခုလံုး ေခ်ာက္ထဲက်ဖို႔
လက္တစ္လံုးမွ်သာ လိုေတာ့သည့္" အေနအထားသို႔ ေရာက္ရွိ လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ရာ ၁၉၆၂
ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ တပ္မေတာ္က ႏိုင္ငံေတာ္ တာဝန္မ်ားကို အခ်ိန္မီ ရယူ
ထိန္းသိမ္း ခဲ့ျခင္း မရွိပါက ယေန႔ ကမ႓ာ၌ ေတြ႕ျမင္ ေနရေသာ ယူဂိုဆလပ္
ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲမႈမွ ေဘာ့စနီးယား၊ ကိုဆိုဗို စသည့္ ျပႆနာ စစ္မီးလွ်ံ
မ်ားထက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာသည့္ အလားတူ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးကို ျမန္မာႏုိင္ငံက
စခဲ့ ေပလိမ့္မည္။
ထိုမွ ေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း ႏုိင္ငံ အလယ္ပိုင္း
ေဒသမ်ားတြင္ အေတာ္အတန္ ေအးခ်မ္း တည္ၿငိမ္းခဲ့သည့္ တိုင္ေအာင္
နယ္စြန္နယ္ဖ်ား နယ္စပ္ ေဒသမ်ား၌ တစ္ဖက္ႏုိင္ငံ အကူအညီကို ယူ၍ ဆူပူ
ေသာင္းက်န္း ေနၾကေသာ ေသာင္းက်န္းသူ ႀကီးငယ္ အမ်ဳိးအစား အေရအတြက္မွာ
ဒါဇင္ေပါင္း မ်ားစြာရွိခဲ့ သလို ယင္းတို႔၏ အင္အားပမာဏ မွာလည္း
ေသာင္းႏွင့္ခ်ီ၍ ရွိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္း ေသာင္းက်န္းသူမ်ား ႏိုင္ငံ
အတြင္းပိုင္းသို႔ ျပန္လည္ ေျခခ်ျခင္း မျပဳႏုိင္ ရေလေအာင္ စစ္ေရးအရ ဖိအားေပး
တြန္းလွန္ကာကြယ္ ေနခဲ့ရသည္ မွာလည္း လူ၊ ပစၥည္း၊ ေငြေၾကး အရင္းအႏွီး
မ်ားစြာ ေပးဆပ္ ခဲ့ရသည့္ ကာကြယ္ေရး လုပ္ငန္းႀကီး တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံ
တည္ေဆာက္ေရး အတြက္ သံုးစြဲရမည့္ လူ႔အရင္းအျမစ္၊ ဘ႑ာ အရင္းအျမစ္မ်ားကို
လံုၿခံဳေရးႏွင့္ တည္ၿငိမ္ေရးတြင္ ပမာဏ ႀကီးစြာ ဖဲ့၍ခြဲ၍ သံုးခဲ့ရသည္။
ဤသည္မွာလည္း ႏိုင္ငံ၏ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရးႏွင့္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား
အတြက္ အားနည္းခ်က္ တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
စနစ္၏ အားနည္းခ်က္ႏွင့္ အျခား
အေထြေထြ အားနည္းခ်က္မ်ား ေပါင္းဆံုကာ ႏုိင္ငံ တစ္ဝန္းလံုး အေထြေထြ အားနည္း
က်ပ္တည္းမႈ ျဖစ္လာရာမွ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးအခင္း စတင္ခဲ့သည့္ ပါတီစံု
ဒီမိုကရစီ ႏုိင္ငံေရးပံုစံ အေျပာင္းအလဲကို ႐ိုးသားစြာ ေတာင္းဆိုခဲ့သည့္
ျပည္သူမ်ား အၾကားတြင္ ပြဲလွန္႔၍ ဖ်ာခင္းလိုသည့္ ႏုိင္ငံေရး ပေယာဂမ်ား၊
လက္သစ္ ကိုလိုနီ ထူေထာင္လိုသည့္ ႏိုင္ငံႀကီးမ်ား၊ ေတာမီး ေလာင္ရာ၌
လက္ခေမာင္း ထ၍ ခတ္သည့္ ေတာေၾကာင္မ်ား၊ ခုတ္ခြာမ်ား၊ ေဖာက္သည္မ်ားက
ဝင္ေရာက္လာေသာ အခါ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈ ဘဝမွ မင္းမဲ့စ႐ိုက္ အံုႂကြ
ဆူပူမႈအျဖစ္ အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္စြာ ေျပာင္းလဲ သြားခဲ့ရသည္။ ျပည္သူ
တစ္ရပ္လံုး ေဆာက္တည္ရာ မရ က်ီးလန္႔စာစား ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္
အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ယႏၲရား ယိုယြင္း ထိခိုက္ကာ ရပ္တန္႔လု နီးပါး ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ဤအေျခအေန၌ ႏိုင္ငံၿပိဳကြဲ ပ်က္စီးမႈ မျဖစ္ေသးမီ ဝင္ေရာက္ကာ အခ်ိန္မီ
ထိန္းသိမ္း ကယ္တင္ခဲ့ ရသည္မွာလည္း တပ္မေတာ္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။
ထိုသုိ႔
ႏုိင္ငံ အေျခအေနကုိ အခ်ိန္မီ ဝင္ေရာက္ ထိန္းသိမ္းခဲ့ၿပီး ေနာက္၌လည္း
တပ္မေတာ္၏ လုပ္ငန္းတာဝန္က မၿပီးဆုံးေသး၊ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ႏုိင္ငံေရး၊ စစ္ေရး
လစ္ဟာခ်က္ အခြင့္ေကာင္းကုိ ေစာင့္ေနေသာ လက္ဝဲ လက္ယာ ေသာင္းက်န္းသူ တုိ႔က
ရွိစုမဲ့စု အင္အား ထုတ္သုံးကာ တုိက္ပြဲႀကီးမ်ား ဖန္တီး၍ နယ္ေျမသိမ္း
စစ္ဆင္မႈမ်ားကုိ ႀကိဳးပမ္း ခဲ့ၾကသည္။ ထုိကာလ မုိင္းယန္း၊ မဲသေဝါ ကဲ့သုိ႔ေသာ
တုိက္ပြဲႀကီး မ်ားသည္ ႏုိင္ငံႏွင့္ တပ္မေတာ္၏ သမုိင္းတြင္ အသက္ ေသြးေခၽြး
မ်ားစြာျဖင့္ ေရးထုိး ထားခဲ့ၾကရသည့္ အေလးအျမတ္ ျပဳအပ္ေသာ ေမာ္ကြန္း
မွတ္တုိင္မ်ား ျဖစ္ေပ၏။
တစ္ဖက္၌ စစ္ေရး ဖိအားမ်ား ႀကီးမားေနစဥ္
အျခား တစ္ဖက္တြင္လည္း ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၌ အေနာက္ အုပ္စုတုိ႔၏
ပိတ္ဆုိ႔မႈႏွင့္ ဖိအားေပးမႈ မ်ားကုိ စဥ္ဆက္မျပတ္ ခံစားခဲ့ရသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ အထီးက်န္၊ အပယ္ခံ ႏိုင္ငံတစ္ခု ျဖစ္ေစရန္ ေခ်ာင္ပိတ္၍
ဖိတြန္းထားခဲ့ၿပီး တပ္မေတာ္ အစုိးရ ျဖဳတ္ခ်ေရး၊ ယင္းတုိ႔ လုိလားသူအား
တင္ေျမႇာက္ႏိုင္ေရး အတြက္ အစုိးရ ေျပာင္းလဲေရး (Regime Change)
ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကုိ ခုိင္ခုိင္မာမာ ခ်ကာ အစဥ္တစုိက္ ႀကိဳးပမ္း
လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ ဒီမုိကေရစီေရးကို ဗန္းျပ၍
ဘက္ေပါင္းစုံမွ ဖိႏွိပ္ပိတ္ဆုိ႔ အပုတ္ခ် အျပစ္တင္ ေဝဖန္ခဲ့သည္။ ျမန္မာ
ျပည္သူမ်ား၏ သာယာ ဝေျပာမႈႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈကုိ လုိလားပါသည္ ဆုိၿပီးမွ
ျမန္မာ ျပည္သူမ်ား အတြက္ လူသားခ်င္း စာနာမႈ ဆုိင္ရာ တရားဝင္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ
အကူအညီမ်ား ကုိပင္ ပိတ္ပင္တားဆီး ထားခဲ့သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ နာဂစ္မုန္တိုင္း
က်၍ ဒုကၡေပါင္း မ်ားစြာ ျဖစ္ေနခ်ိန္၌ပင္ ပိတ္ဆုိ႔မႈကုိ သက္တမ္း
တုိးခဲ့႐ုံမွ် မက ႏိုင္ငံတကာ ေငြေၾကး အဖြဲ႔အစည္း မ်ားက မကူညီႏိုင္ ေစရန္ပင္
တားျမစ္ ထားခဲ့သည္။
ဤသို႔ေသာ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းေပါင္း အနမတဂၢ
အၾကားမွပင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္က် က်န္ခဲ့ၿပီး စီးပြားေရး
ယုိယြင္းခ်ည့္နဲ အားနည္းေနေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ကို တပ္မေတာ္ အစုိးရက
ျပည္သူတုိ႔ႏွင့္ လက္တြဲ၍ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ ခဲ့ရသည္။ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုစာ
မွ်ေသာ ကာလအတြင္း ႏိုင္ငံေတာ္သည္ မယံုႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲ၍
သြားခဲ့သည္မွာ တပ္မေတာ္ အစုိးရ၏ ႏုိင္ငံကုိ ခ်စ္ေသာ စိတ္၊ ျပည္သူအေပၚ
ထားရွိေသာ ေစတနာ၊ ေန႔မအား ညမနား ႀကိဳးစား အားထုတ္ လုပ္ကုိင္ခဲ့ေသာ လု႔ံလ
ဝီရိယ၊ အခက္အခဲ အမ်ဳိးမ်ဳိး ၾကားမွ ဓားေတာင္ကုိ ေက်ာ္၍ မီးပင္လယ္ကုိ
ျဖတ္ႏိုင္သည့္ ဇြဲ၊ သတၱိတုိ႔ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္
ျဖစ္သည္မွာ ျငင္း၍ မရႏိုင္ပါ။
ႏုိင္ငံ လုံၿခဳံေရးႏွင့္ ကာကြယ္ေရး
အပုိင္းတြင္ တပ္မေတာ္ အစုိးရ လက္ထက္၌ စစ္ေရးအရ လည္းေကာင္း၊ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္း
ေျဖရွင္းမႈ အရ လည္းေကာင္း ရရွိခဲ့သည့္ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားမွာ ဘယ္ေခတ္
ဘယ္အခါႏွင့္မွ် မႏိႈ္င္းယွဥ္သာဟု ရဲရဲႀကီး ဆုိႏိုင္သည္။ ဤလက္ထက္၌ ဥပေဒေဘာင္
အတြင္း ေရာက္ရွိ လာခဲ့ၾကေသာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
အဖြဲ႔မ်ားကုိ တပ္မေတာ္ အစုိးရက စိတ္ရွည္စြာ သေဘာထား ႀကီးမားမႈကုိ ျပသ၍
ႏိုင္ငံဖြံ႔ၿဖိဳး တုိးတက္ေရး အတြက္ အတူလက္တြဲ လုပ္ကုိင္ လာေစရန္ စည္း႐ုံး
ႏုိင္ခဲ့သည္။ သုိ႔အတြက္ အင္အားစု အမ်ားအျပားမွာ တပ္မေတာ္၏ အမုိး တစ္ခုတည္း
ေအာက္တြင္ နယ္ျခားေစာင့္ တပ္ဖြဲ႔မ်ား အျဖစ္ ႏုိင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ရးႏွင့္
ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေအာင္ျမင္ ထိေရာက္စြာ ထမ္းေဆာင္
ႏုိင္ၾကေလၿပီ။
ႏိုိင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္း သာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး
ေကာင္စီ တပ္မေတာ္ အစုိးရ၏ အထူးျခားဆုံးႏွင့္ အေလးနက္ဆုံး
စြမး္ေဆာင္ႏိုိင္မႈ မွာကား ပါတီစုံ ဒီမုိကေရစီ ႏိုင္ငံေရး စနစ္သုိ႔
ေအာင္ျမင္စြာ ကူးေျပာင္း ေပးႏိုင္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ႏုိင္ငံေတာ္ ေရွ႕ဆက္
သြားမည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ (၇) ရပ္ကို စနစ္တက် ခ်မွတ္၍ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့ရာ
ယခုအခါ ဆ႒မ အဆင့္ ျဖစ္သည့္ လႊတ္ေတာ္ အဆင့္ဆင့္ အစည္းအေဝးမ်ား
က်င္းပျခင္းႏွင့္ သတၱမ အဆင့္ျဖစ္သည့္ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ခံ အစိုးရသစ္
ဖြဲ႔စည္းကာ ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳး တုိးတက္သည့္ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီး
တည္ေဆာက္ျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေအာင္ျမင္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္၏။
ပထမ
အႀကိမ္ ယခု က်င္းပခဲ့သည့္ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝး မ်ားမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
အတြက္ ပထမဆုံး က်င္းပသည့္ ပါတီစံု ဒီမုိကေရစီ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးမ်ား
ျဖစ္သည့္အတုိင္း အစပထမတြင္ အေျခတည္ ဖြဲ႔စည္းမႈမ်ားကုိ ဦးစားေပး
ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထုိမွ ေနာက္ပုိင္းတြင္ လႊတ္ေတာ္တုိ႔၏ ပဓာန လုပ္ငန္းျဖစ္ေသာ
ဥပေဒျပဳျခင္း က႑ျဖစ္ရာ ပါတီ အသီးသီးမွ လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ႀကီး မ်ားသည္
ႏုိင္ငံေတာ္၏ အက်ဳိးစီးပြား တုိးတက္ ေဖာ္ေဆာင္ေရး အတြက္ က႑ ေပါင္းစုံမွ
ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ သင့္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေလ့လာသုံးသပ္ အဆုိျပဳ
တင္ျပခြင့္ ရလာခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္၏။ ယခုအခါ ႏိုင္ငံအတြက္ အေရးပါေသာ စီးပြာေရး
ဆုိင္ရာ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ မူဝါဒမ်ား၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရးႏွင့္ က်န္းမာေရး
ဆုိင္ရာ မူဝါဒမ်ား၊ ပိတ္ဆုိ႔မႈမ်ား ဆန္႔က်င္ေရး၊ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္
စည္းလုံး ညီၫြတ္ေရး စေသာ ႏုိင္ငံေရး ဆုိင္ရာ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ မ်ား၊
သုေတသနႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး စေသာ ေရရွည္
ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အက်ိဳး စီးပြားမ်ားကုိ အဆုိျပဳ ေလ့လာ ေဆြးေႏြး သုံးသပ္ကာ
ဥပေဒျပဳ ေဆာင္ရြက္ အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ႏုိင္ၾကျခင္းျဖင့္ ေအးခ်မ္း သာယာ၍
ဖြ႔ံၿဖိဳးေသာ ေခတ္မီ ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးကို အရွိန္အဟုန္ျဖင့္
တည္ေဆာက္ ႏုိင္ၾကေတာ့မည္ ျဖစ္ေပသည္။
တပ္မေတာ္သည္ အာသာဝတီ ႏြယ္နီ
နတ္ပန္းႏွင့္ တူစြာ အဖုိးတန္ ထုိက္တန္လွေသာ ႏုိင္ငံေတာ္၏ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္
အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကုိ အရိပ္ တၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္ အသက္ႏွင့္လဲကာ ကာကြယ္
ေစာင့္ေရွာက္႐ုံမွ် သာမက ယင္းႏြယ္နီ နတ္ပန္းပင္မွ ရနံသင္းပ်ံ႕
ႀကိဳင္လႈိင္သည့္ ပန္းငုံပန္းပြင္မ်ား လန္းစြင့္စြာ ဖူးပြင့္
လာႏုိင္ေအာင္လည္း ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပး ခဲ့သည့္ တာဝန္ေက်ေသာ
ဥယ်ာဥ္မွဴးႀကီးပါေပတည္း။
ထုိသုိ႔ တာဝန္ေက်ေသာ ဥယ်ာဥ္မွဴးပီပီ
လန္းစြင့္ပြင့္ဖူး ေနသည့္ အာသာဝတီ ႏြယ္နီ နတ္ပန္းတုိ႔ကုိ မသမာသူတုိ႔ ခူးယူ
ဖ်က္ေႁခြျခင္း မျပဳႏိုင္ေအာင္ ကုမ႓ဏ္တစ္ေထာင္ ေစာင့္သကဲ့သုိ႔ အစဥ္မလပ္ေသာ
သတိျဖင့္ ျပည္သူႏွင့္ လက္တြဲကာ ျမန္မာျပည္ကုိ ကမ႓ာ တည္သေရြ႕ ေစာင့္ေရွာက္
ကာကြယ္ သြားဦးမည့္ တပ္မေတာ္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း (၆၆) ႏွစ္ေျမာက္ သက္တမ္း
ေရာက္လာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ ျပည္သူတုိ႔၏ တပ္မေတာ္ႀကီးအား ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး
ေလးစားစြာ ဂုဏ္ျပဳလုိက္ရ ပါသည္။
(၂၀၁၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔ထုတ္
ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာ၊ အခ်ပ္ပိုမွ ေဆာင္းပါးရွင္ ကိုျမန္မာ၏ ေဆာင္းပါးအား
ကူးယူ ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)
