ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ့ထံသို႔ တပ္ခြဲမွဴး သင္တန္း တက္ရန္
ေၾကးနန္း၀င္လာသျဖင့္ တပ္မေတာ္ (ၾကည္း) တိုက္ခိုက္ေရးေက်ာင္း (ဗထူး) တြင္
သင္တန္းတက္လိုက္ရေသးသည္။ ဒီသင္တန္းတက္လိုက္ရတာကလည္း ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့
ေတာ္ေတာ္ အက်ိဳးရွိလာသည္။ (ကၽြန္ေတာ့ထက္ပို၍ အက်ိဳးရွိသူမ်ားက သူငယ္ခ်င္း
ဗိုလ္ႀကီး မင္းေက်ာ္သူ Min Chit Thu (ယခု ရဲမွဴး ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးဌာန)
ႏွင့္ဗိုလ္ႀကီး ေအာင္ဇံေထြး ( ယခု ေခတၱရံုးအဖြဲမႈး ၊ ေမြးျမဴေရးႏွင့္
ေရလုပ္ငန္း၀န္ႀကီးဌာန) ျဖစ္ၾကပါသည္။ ဤကား စကားခ်ပ္) ။ ထုိသင္တန္းတြင္
တပ္ခြဲအဆင့္သာမက တပ္ရင္းအဆင့္အထိ ကြပ္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္သည့္ စစ္ဗ်ဴဟာမ်ား၊
ေခါင္းေဆာင္မႈဘာသာရပ္၊ တပ္မေတာ္ (ေရ) ၊ တပ္မေတာ္ (ေလ) ဘာသာရပ္၊
အေျမာက္ဘာသာရပ္၊ ေလေၾကာင္းရန္ကာကြယ္ေရးဘာသာရပ္၊ ဆက္သြယ္္ေရး ဘာသာရပ္၊
သံခ်ပ္ကာႏွင့္ တင့္ကားဘာသာရပ္၊ စစ္ေျမျပင္အင္ဂ်င္နီယာဘာသာရပ္မ်
သင္ခန္းစာကို စိတ္ပါ၀င္စားေအာင္လည္း ေျပာတတ္၊ ေဟာတတ္လာခဲ့သည္။ ဟာသမ်ား
ရွာႀကံဖတ္တတ္လာသလို ဟာသလည္းေျပာတတ္လာခဲ့ၿပီ။ သည္ၾကားထဲ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ
ပါရဂူဘြဲ႔သင္တန္း ၀င္ခြင့္ေျဖၿပီး တက္လိုက္ပါေသးသည္။ ေက်ာင္းတက္ေနရင္း
ဆရာလုပ္ရင္းနဲ႔ ရည္းစားေလးတစ္ေယာက္ရလိုက္ပါသည္။
ဒါေပမယ့္ တာ၀န္ေတြအေပၚမွာေတာ့
မေလွ်ာ့ခဲ့ပါ။ မွတ္သားထားေသာ စာမ်ားႏွင့္ သုေတသန လုပ္ရေသာ စာမ်ားက
ေခါင္းထဲမွာ ပိုၿပီး ေနရာယူလာသည္။ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ကို ေရာက္ဖူး သိဖူးမွပဲ
ဒီလိုကိုးဟု ေျပာရမလိုျဖစ္လာသည္။ သာမာန္အားျဖင့္ သက္ေသာင့္သက္သာ
ေအးေအးေဆးေဆးဟုထင္ရေသာ္လည္း စာသင္ခ်ိန္ သုံးခ်ိန္ဆက္လို႔ အသံမထြက္ႏိုင္ေသာ
ရက္ေတြရွိသလို အမွတ္ဖ်က္ရင္း ၊ ေနာက္တစ္ရက္သင္ရမည့္ စာေတြဖတ္ရင္း
မိုးလင္းခဲ့ရေသာ ညေတြကလည္း ရွိခဲ့ျပန္သည္။ အနေႏာၱ၊ အနႏ ၱ ဂိုဏ္း၀င္
ဆရာမ်ားသည္ “ နာ ” သံုးနာႏွင့္ ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရသည္ဟု ငယ္စဥ္က
ေလးစားခဲ့ေသာလည္း ကိုယ္တိုင္ဆရာျဖစ္လာေတာ့ “ နာ ” သံုးရာထက္ပိုသည္ဟုပင္
ထင္ခဲ့ရသည္။
ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားကို
တပ္မေတာ္ေဆးတကၠသိုလ္၏ ေဆာင္ပုဒ္မ်ား၊ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကို
ဦးစားေပးသင္ၾကားရင္း လူေကာင္း၊ လူခၽြန္မ်ားျဖစ္ေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရသည္။
ပညာရည္ ျပည့္၀ေအာင္လည္း ေျပာရ၊ ေဟာရ၊ သင္ၾကားရေသးသည္။ “ အေနာ္ရထာ၊
ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရား ဦးေအာင္ေဇယ် ဘုရင္မင္းျမတ္တို႔
တည္ေထာင္ထားခဲ့သည့္ ထက္ျမက္ေသာ တပ္မေတာ္မ်ား၏ လက္ဆင့္ကမ္းအေမြကိုခံယူလ်က္
ပိုမိုအင္အားေတာင့္တင္းၿပီး စြမ္းရည္ထက္ျမက္ေသာ ေခတ္မီ
မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္ႀကီး တည္ေဆာက္အံ့ ” ဟု တပ္မေတာ္အႀကီးအကဲမ်ားက
ဗိုလ္ေလာင္းတပ္ရင္းမ်ားကို အေနာ္ရထာတပ္ရင္း၊ ဘုရင့္ေနာက္တပ္ရင္းအျဖစ္
မွည့္ေခၚထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကို
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀က Never Surrender ကိုေၾကြးေၾကာ္တိုင္း
က်က္သီးေမြးညင္းထခဲ့ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စစ္တကၠသိုလ္ တတ္ခဲ့ရသည့္အတြက္
ဂုဏ္ယူခ့ဲရသလို ယခုဗိုလ္ေလာင္းမ်ားကို တပ္မေတာ္ ေဆးတကၠသိုလ္ တက္ေရာက္ရသည့္
အတြက္ ဂုဏ္ယူတတ္ေအာင္လည္း လက္ေတြ႔ဘ၀ ျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ေျပာျပရသည္။
ကၽြန္ေတ္ာတို႔ ဗုိလ္ေလာင္းဘ၀တုန္းက မနက္ PT ဆင္းသည့္အခ်ိန္မွ ည ၁၀ နာရီ
မီးပိတ္ခ်ိန္ခရာမႈတ္သည္ အထိ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အခ်ိန္ႏွင့္လုပ္ခဲ့ရသည္။
ဒါ့ေၾကာင့္ပင္ Five-minute-cadet ဟု ေခၚခဲ့ၾကသည္။ ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀မွာ
အခ်ိန္ႏွင့္ တစ္ေျပးညီ ၿပီးစီးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွ အရာရွိဘ၀တြင္လည္း
အခ်ိန္ႏွင့္ တြက္ခ်က္အလုပ္လုပ္တတ္ေစရန္ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးထား အေလးထားတတ္ေစရန္ သင္ၾကားေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
တိုက္စစ္တြင္ န-နာရီ၌ စမ်ဥ္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ရမည္။ ခြာစစ္တြင္ န-နာရီ၌
ဗံုးမ်ဥ္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးျဖစ္ရပါမည္။ သို႔မွသာ မိမိႏွင့္
စစ္သည္မ်ားရည္မွန္းခ်က္ကို စနစ္တက်ေရာက္ရွိႏိုင္ေပမည္။
အရာရွိငယ္ဘ၀တြင္ တပ္စု တစ္စုကို ပိုင္ႏိုင္စြာ ကြပ္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ေအာင္
ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ဆရာမ်ားက ေနပူမေရွာင္ မိုးရြာမေရွာင္ သင္ၾကားေပးခဲ့ၾကသည္။
(စစ္တကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀တြင္ စာေပပညာ၊ စစ္ပညာမ်ား
သင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးခဲ့ၾကဖူးေသာ ဆရာမ်ားအားလံုးကိုလည္း ဤ ရသစာတမ္းျဖင့္
ဂါရ၀ျပဳပါသည္၊ ဆရာမ်ား ခင္ဗ်ား အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာအက်ိဳးကို တပည့္တို႔ကို
ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သလိုမ်ိဳး ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ေသာ
ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ားျဖစ္ၾကပါေ
ဆရာမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို
ပစ္တိုင္းေထာင္မ်ားျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးခဲ့ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က
တပည့္မ်ားကို ပစ္တိုင္ေထာင္မ်ားျဖစ္ဖို႔ သင္ေပးရဦးမည္။ “ စာကိုလည္း
စိတ္လည္းျပင္ ” ဆိုသည့္ ေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း စာကိုသာမက စိတ္ကိုပါသင္ေသာ
ဆရာမ်ားျဖစ္ဖို႔လိုပါသည္။ ဘယ္ဥယာဥ္မွဴးမဆို သူတို႔ပ်ိဳးသည့္ပန္း အစြမ္းကုန္
ပြင့္လန္းေစခ်င္သည္မွာ ေလာက ဓမၼတာပင္ ျဖစ္သည္ ။ (ဆက္ပါဦးမည္)
by facebook kothihathit 's page
No comments:
Post a Comment