“ သစ္ပင္စိုက္သူ ဥယာဥ္မွဴး -၁ ”

“ ဗိုလ္ႀကီး တပ္ေျပာင္းမိန္႔၀င္လာပါၿပီ ခင္ဗ် ... တပ္မေတာ္ေဆးတကၠသိုလ္လို႔ ေျပာပါတယ္ ”


“ ေဟ ... ဟုတ္လား ”


“ ဟုတ္ကဲ့ပါ ခင္ဗ် ... တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးက ေျပာခိုင္းလိုက္လို႔ပါ ....”


“ေၾသာ္ .. ေအး .. ေအး .. ေက်းဇူးပါပဲကြာ ”


ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ ဒီလိုေနရာကို ဒီလိုတာ၀န္ျဖင့္ ေရာက္ရွိလိမ့္မည္ဟု အိပ္မက္ပင္ မမက္ဖူးေပ။ သစၥာေလးခ်က္ ဦးထိပ္ထားသူပဲ။ ေခတၱတပ္ရင္းမွဴးထံသတင္းပို႔ပါသည္။ ထိုစဥ္က ေခတၱတပ္ရင္းမွဴးမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗိုလ္ေလာင္းတက္စဥ္က ဆရာျဖစ္ခဲ့သည္ ဗိုလ္မွဴးေဇာ္တင္ (လက္ရွိ စစ္ဦးစီးမွဴး (ပထမတန္း) ရန္ကုန္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္) ျဖစ္၍ ညီအစ္ကိုအရင္း ဆရာတပည့္သဖြယ္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ဆံုးမၾသ၀ါဒစကားေျပာကာ ႏႈတ္ဆက္ပြဲေလးတစ္ခု လုပ္ေပးပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရန္ကုန္သို႔ထြက္လာခဲ့ပါသည္။ တပ္မေတာ္ ေဆးတကၠသိုလ္ ဂိတ္၀သို႔အေရာက္တြင္ တပ္ရဲကို ကၽြန္ေတာ္ဟာ အခုအသစ္ေရာက္လာတဲ့ အရာရွိျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းဌာနခ်ဳပ္ရံုးသို႔ သတင္းပို႔ရန္ ဘယ္လိုသြားရမလဲ ဟုေမးၿပီး အဆိုပါ တပ္ရဲ ညႊန္ျပေသာ လမ္းအတိုင္းလာခဲ့ပါသည္။ ဂိတ္၀ ၀င္ၿပီး ကိုက္ ၂၀၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ တပ္မေတာ္ေဆးတကၠသိုလ္၏ ခန္႔ညားထည္၀ါလွေသာ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ႀကီးကိုေတြ႔ရပါသည္။ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ႀကီးေက်ာ္သြားျပန္ေတာ့ ဗိုလ္ေလာင္းတပ္ရင္း အိပ္ေဆာင္မ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ ထုိသို႔ေတြ႔ရစဥ္ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေနခဲ့ဖူးေသာ စစ္တကၠသိုလ္ အိပ္ေဆာင္မ်ားကို ျပန္သတိရမိေသးသည္။ ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္ေလာင္းတပ္ရင္း အိပ္ေဆာင္မ်ား၏ ေရွ႕တည့္တည့္မွာ သံုးထပ္စာသင္ေဆာင္ႀကီးကိုလည္း ထည္ထည္၀ါ၀ါ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ကြန္ကရစ္လမ္းမႀကီးမ်ား၊ မီးတိုင္မ်ား၊ ေလးထပ္ငါးထပ္ ဗိုလ္ေလာင္းအိပ္ေဆာင္မ်ား၊ ခံညားထည္၀ါလွေသာ စာေပေဆာင္ႀကီးႏွင့္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမႀကီးမ်ားရွိေသာ ပတ္၀န္းက်င္ အသစ္မွာ စိတ္သစ္၊ လူသစ္ႏွင့္ တာ၀န္အသစ္မ်ား ထမ္းေဆာင္ၾကရေတာ့မည္။


တာ၀န္ရွိသူမ်ားထံ သတင္းပို႔ၿပီး မိမိေနရမည့္ အိပ္ေဆာင္သို႔လာခဲ့ပါသည္။ အိပ္ေဆာင္ေရာက္ေသာအခါ အခန္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး ပစၥည္းမ်ားကို ေနရာခ်လိုက္သည္။ ညပိုင္းတြင္ ျမ၀တီရုပ္ျမင္သံၾကားက စစ္ကားကိုၾကည့္မိလိုက္ေသးသည္။ ငိုခ်င္ရက္လက္တို႔ဆိုတာလို ယခင္တပ္က ရဲေဘာ္မ်ားနဲ႔ ေရွ႕တန္းကိုလည္း လြမ္းမိပါသည္။ စိတ္ကူးထဲမွာ မံုးဟင္၊ မံုးဟ၊ မိုင္းေကာင္၊ တန္႔ယန္းဘက္ျပန္ေရာက္သြားပါသည္။ မိုးေရရႊဲရႊဲမွာ Night move ဆြဲခဲ့ရပံုကိုလည္း အမွတ္ရမိသည္။ ျမဴေတြဆိုင္းၿပီး လြမ္းေမာဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အေရွ႕ေျမာက္တိုင္းရဲ့ ေဆာင္းရာသီကိုလည္း လြမ္းမိျပန္ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ ရွမ္းျပည္နယ္ႏွင့္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ာကို သတိတရျဖစ္မိသည္။


အခုေတာ့ နည္းျပ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ကို နိဒါန္းပ်ိဳးေနေပၿပီ။ ေနာက္တစ္ပတ္ေနရင္ စာသင္ခန္းထဲ ၀င္ရမည္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းဆရာ တစ္ေယာက္ရဲ့ ဟန္ပန္အမူအရာေတြ ေလ့က်င့္ရဦးမည္။ ဗဟုသုတေတြမ်ားမ်ားရဖို႔ စာမ်ားမ်ားဖတ္ရဦးမည္။ ေဆးတကၠသိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားကို စာသင္ရမည္ဆိုပါက အဘက္ဘက္က ပိုသိေအာင္၊ ကိုယ္သိတာကို သူတို႔နားလည္ေအာင္ ျပန္ရွင္းျပႏိုင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္ခန္းစာကို ပိုင္ႏိုင္ေအာင္လည္း ေလ့လာရမည္။ လက္ထဲမွာ ေသနတ္ႏွင့္ မွန္ေျပာင္းတို႔အစား ေျမျဖဴႏွင့္ စာအုပ္တို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီ ။


ကၽြန္ေတာ္က ရူပေဗဒဌာနမွာ တာ၀န္က်သည္။ ေဆးပညာ ပထမႏွစ္ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားကို သင္ရမည့္ ဘာသာရပ္၊ မွီျငမ္းစာအုပ္မ်ား၊ ရူပေဗဒႏွင့္ ေဆးပညာ ဆက္ႏြယ္သည့္စာအုပ္မ်ား၊ ရူပေဗဒဘာသာရပ္ အေျခခံ စာအုပ္မ်ားစြာကို ျပန္ဖတ္ရသည္။ ေဆးပညာႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္မႈမရွိခဲ့ဖူးေသာ ကၽြန္ေတာ့မွာ ဟိုစာအုပ္ဖတ္မရွင္း၊ ေနာက္တစ္အုပ္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ရႈပ္ေနျပန္သည္။ ဆရာ/ ဆရာမမ်ား၊ အထက္စီနီယာ အရာရွိမ်ားထံက နည္းျပဆရာတို႔ တာ၀န္၀တၱရားမ်ားကိုလည္း ဦးစြာ ဆည္းပူးေမးျမန္းခဲ့ရသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ႀကီးေပၚတြင္ ေနရမည္ဆို၍ ေပ်ာ္ေနခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္ အခုမွ ဒုကၡလွလွႀကီးေတြ႔ရေပသည္။ သည္လိုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ေလးကေတာ့ စတင္လာခဲ့ပါသည္။ ပထမႏွစ္ တာ၀န္က်ဗိုလ္ေလာင္းက တန္းအပ္သတင္းပို႔ ၿပီးေနာက္လူစစ္လိုက္သည္။ စာသင္ခန္းတစ္ခန္းတြင္ ဗိုလ္ေလာင္းအင္အားက တစ္ရာေက်ာ္ေက်ာ္၊ နည္းသည့္အင္အားေတာ့မဟုတ္။ မိမိကိုယ္မိမိ စတင္မိတ္ဆက္ၿပီး ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္လာတာေလးေတြကို အျပတ္ေျပာမယ္ဆိုၿပီး အတန္းကိုေ၀့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဗိုလ္ေလာင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စတင္ေထာက္ခံေနၾကပါၿပီ။ ဒါနဲ႔ မထူးပါဘူးဆိုၿပီး ငိုက္ေနေသာ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားကို မတ္တက္ရပ္ခိုင္းလုိက္သည္။ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားကို အိပ္ငိုက္သည့္အေၾကာင္းမ်ားေမးၾကည့္ေသာ အခါ မနက္ PT ေျပးရလို႔ ေျပာသူကေျပာ၊ ရိပ္သာက ပဲဟင္းစားလာလို႔ ဆိုသူကဆို၊ ညဘက္ ကင္းေစာင့္ရလို႔ပါဟု ေျဖသူကေျဖ။ စာသင္ရေသာ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ကို လြယ္လြယ္ေလးဟု ေလွ်ာ့တြက္မိေသာ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္စာသင္ရခ်ိန္တြင္ အိုးနင္းခြက္နင္းျဖစ္ပါၿပီ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္စဥ္းစားတိုင္းလည္း မေက်နပ္။ ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀ တက္ခဲ့တုန္းကလည္း စာဘက္မွာ မညံခဲ့ပါ။ မဟာသိပၸံတက္တုန္းကလည္း ထိုက္သင့္သေလာက္ က်က္မွက္ခဲ့ပါသည္။ ဒီအေနအထားေတြႏွင့္ စာေတြထပ္ၿပီး ေလ့လာလိုက္လွ်င္ သင္ႏိုင္ၿပီေပါ့ ..... ကၽြန္ေတာ္ စာသင္ေလ ဗိုလ္ေလာင္းေတြက ငိုက္ေလ ျဖစ္ေနသည္။ မငိုက္တဲ့ သူေတြကိုေမးၾကည့္ေတာ့ သိပ္နားမလည္ဘူးတဲ့ ။ တစ္ခါတစ္ေလ ေအာ္ငိုခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္လာသည္။ ကိုယ္တိုင္နားလည္ေပမယ့္ တပည့္မ်ားကို နားလည္ေအာင္ မသင္ၾကားႏိုင္လွ်င္ ဆရာ မဟုတ္ဟု အသိတစ္ခုတိုးလာခဲ့ျပန္သည္။ ေနာက္ေတာ့ အတန္းခ်ိန္ မိနစ္ ၅၀ တြင္ ၃၅ မိနစ္ စာသင္ၿပီး က်န္အခ်ိန္ ၁၅ မိနစ္ကို ေပးနားမည္ဟု ညွိႏိႈင္းေရးလုပ္ရသည္။ ထုိစာသင္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ လံုး၀ အိပ္မငိုက္ရဟူေသာ စနစ္ကို သံုးၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ႀကိဳးစားပမ္းစားသင္ပါသည္။ ထိုအခါမွ အိပ္ငိုက္ေသာ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားအား ေခၚယူ အျပစ္ေပးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ စာမ်က္ႏွာမ်ားကား မသပ္မရပ္ျဖင့္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေပသည္ ။ (ဆက္ပါဦးမည္)

https://www.facebook.com/groups/381908758489238/permalink/408521265827987/

ေနာင္ေတာ္အကိုၾကီး ကိုသစ္ဟသစ္ စာမ်က္ႏွာမွ

ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္