အရိုင္းခ်ယ္ရီ ေလွ်ာက္ေသာလမ္း

ေဖ့ေဖ့ရဲ ႔ သားအတြက္ ရည္မွန္းခ်က္၊ ေမ့ေမ့ရဲ ႔ ႏႈတ္ဆက္မ်က္ရည္၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္၊ ခ်စ္သူရဲ ႔ နာက်ည္းမ်က္လံုးမ်ား၊ ၿပီးေတာ့ ရုတ္တရက္ ေနာက္လွည့္ေျပးထြက္ သြားတဲ့ ခ်စ္သူရဲ ႔ေက်ာျပင္၊ ခ်စ္ေသာ စႏၵာရယ္ …။ အခုေတာ့ ငါတုိ႔ တကယ္ေ၀းခဲ့ၾကၿပီလား။ ေဟာဒီ ပန္းေပါင္းစံုခတဲ့ ခ်ယ္ရီေျမမွာ ငါ့အတြက္ အလြမ္းေတြပဲ တစ္ပြင့္ၿပီး တစ္ပြင့္ပါ။

နင္မွတ္မိေသးရဲ ႔လား။ နင္က ရန္ျဖစ္တာကို သိပ္မုန္းခဲ့တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက နင့္ကို အႏိုင္က်င့္တဲ့ ငနဲတစ္ေယာက္ကို ငါထိုးခဲ့ဘူးတယ္။ ရန္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒါ ငါမွားလား။ ရန္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ငါကိုယ္တုိင္ အထိုးခံထိၿပီး နာခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီးရဲ ႔ အရိုက္ကို လည္းခံခဲ့ရတယ္။ ငါေက်နပ္ပါတယ္။ နင့္ကို အႏိုင္က်င့္တဲ့ သူကို ငါေကာင္းေကာင္းခံမလိုက္ရ လို႔။

ငါ ဟာ ေသြးဆူေနတဲ့ အရိုင္းတစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေလာကမွာ အႏိုင္ က်င့္ေစာ္ကားလာသူကို ကာကြယ္ဖို႔ လက္သီးခပ္ျပင္းျပင္းေလာက္ေတာ့ ထိုးတတ္ဖို႔ လိုတယ္။ အဲဒီလို ငနဲေတြကို လက္အနာခံၿပီး ထိုးရလိမ့္မယ္။

“ေက်ာ္ခ စစ္တုိက္တမ္း မကစားပါနဲ႔ဟာ။ ငါနဲ႔ အတူတူကစားရေအာင္”

“မကစားခ်င္ပါဘူးဟာ”

“ငါက ဆရာ၀န္လုပ္မယ္။ နင္က လူနာလုပ္ေလ”

“ဟင့္အင္ ကစားဘူး။ စစ္တိုက္တမ္းပဲ ကစားမယ္။ ငါကႀကီးလာရင္ စစ္ဗိုလ္ႀကီးလုပ္မွာဟ ”

“ေက်ာ္ခ နင္ငါနဲ႔ မကစားရင္ အန္တီနဲ႔ တုိင္ေျပာမွာ အန္တီက နင့္ကို ငါနဲ႔ အတူတူ ကစားရမယ္ လို႔ေျပာထားတာ”

“မကစားဘူးဟာ တုိင္ေပါ့”

ငယ္ သူငယ္ခ်င္းမေလးေရ … အဲဒီတုန္းက ငါ့ကို စိတ္ဆိုးၿပီး အၾကာႀကီး မေခၚပဲ ေနခဲ့တာ။ ကေလးဘ၀က ႏွစ္သက္ရာ ကစားနည္းကို ငါစိတ္ႀကိဳက္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ ေရြးခ်ယ္မႈအတြက္ နင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြ အၾကာႀကီး စူခဲ့တယ္။ မ်က္ေစာင္းေတြ အၾကာႀကီး ထိုးခဲ့ တယ္။

“ေက်ာ္ခ ငါတုိ႔ တကၠသိုလ္ အတူတူလက္ၾကရေအာင္ေနာ္။ နင္က ဘာေမဂ်ာ ယူမွာ လဲဟင္။ တကၠသိုလ္အေၾကာင္း ၀တၳဳေတြ ဖတ္ရတယ္။ ဇာတ္လမ္းေတြလည္း ၾကည့္ရတယ္။ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ ငါေတြးၿပီး ေပ်ာ္ေနမိတယ္။ ”

“ေက်ာ္ခ နင္ငါနဲ႔ တစ္ေမဂ်ာတည္း ယူေနာ္ ”

အဲဒီတုန္းက ငါႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့မိတယ္ စႏၵာ …။ အခုေတာ့ ငါရဲ ႔ ေရြးခ်ယ္မႈအတြက္ နင္ သိပ္ စိတ္ဆိုးသြားခဲ့ၿပီလား။ စိတ္နာ သြားခဲ့ၿပီးလား စႏၵာ ..။ အေပ်ာ္ဖတ္ အခ်စ္၀တၳဳတစ္ပုဒ္ ထဲကလို ခ်စ္သူ႔ လက္ကို တြဲၿပီး အင္းယား ကန္ေဘာင္ေပၚ ေလွ်ာက္ခ်င္တာေပါ့ ..။

ငယ္ငယ္က ရန္ျဖစ္တာေတြကို မုန္းခဲ့တဲ့ ငါ့ရဲ ႔ မယ္စစ္မုန္းေလး ေရ ငါက အမွန္ တရားေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ လက္သီးထိုးတတ္ခ်င္ယံု သက္သက္ပါကြာ။ ငါတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ဆန္႔ က်င္ဘက္ အစြန္းႏွစ္ဖက္မွာ တကယ္ေက်ာခိုင္း ေနၾကၿပီလား။ ငါ မင္းဆီက လမ္းခြဲထြက္ခဲ့ တာ မဟုတ္ဘူး စႏၵာ ..။ လမ္းခြဲစကား မေျပာပဲ ဒီလိုပဲ တေျဖးေျဖး ေသြးေအးေ၀းလြင့္ သြားရ ေတာ့မွာလား။

ႏွစ္ေယာက္အတူတူ မက္ဖို႔ အိပ္မက္ေတြ ထမင္းလံုး တေစ ၦေျခာက္ခံရျခင္း အ တြက္ေတာ့ ငါလည္း ၀မ္းနည္းမိတာေပါ့။ သစ္ပုပ္ပင္၊ ဂ်ပ္ဆင္၊ အင္းယားကန္၊ ခံုျပာတန္း၊ ကံ့ေကာ္ပန္းမ်ား၊ ညေနခင္း ဂစ္တာသံမ်ား၊ ခ်စ္သူတုိ႔ရဲ ႔ ရယ္သံမ်ား၊ အဲဒီ နင္တုိ႔ရဲ ႔ တကၠသိုလ္ႀကီးမွာ ေပ်ာ္ေနရဲ ႔ လား စႏၵာ ..။

ေဟာ ဒီ ငါတုိ႔ အမိစစ္တကၠသိုလ္ႀကီးမွာေတာ့ ကဗ်ာဆန္ဖို႔ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ပါဘူး။ ေလ့က်င့္ေရး ကြင္းမ်ား၊ ေျပးလႊားေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ား၊ ေခၽြးစက္မ်ား၊ စစ္မိန္႔သံမ်ား၊ သစၥာ ဆိုသံမ်ား၊ အရုိင္းခ်ယ္ရီမ်ား၊ စႏၵာေရ … ေဟာဒီ အရိုင္းခ်ယ္ရီေတြလည္း ေ၀တတ္ ေၾကြတတ္ တယ္။ ငါတုိ႔ ေသရဲ သတ္ရဲေတြလည္း ငိုတတ္ ရယ္တတ္တယ္။

“ေဟး …. စာေတြလာတယ္ေဟ့ …”

“ငါ့ စာ ပါလားကြ”

“ဟိတ္ေကာင္ေတြ မလုနဲ႔ေလကြာ”

“ေဟ့ေကာင္ ငါ့စာေပး”

“ေဟးေဟး ..လိုခ်င္ရင္ အလကားေတာ့ မရဘူးကြ။ ေကာ္ဖီမစ္ တစ္ထုပ္နဲ႔ ေရြး”

“ဒီေကာင့္စာက ဓာတ္ပံုပါတယ္ဟ။ ေဖာက္ေလကြာ ၾကည့္ရေအာင္”

“ဘာဆိုင္လို႔ၾကည့္ရမွာတုန္းကြ .. ငါ့ေကာင္မေလးပံုကို”

“ဟား …ဟား…ဟာ…”

စာတိုက္က စာလာလို႔ လုသူမ်ား၊ ေပ်ာ္သူမ်ား၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေနာက္ ေျပာင္သံမ်ားက ငါ့ကို ေလွာင္ေျပာင္ေနသလိုပါပဲ။ ေဟာဒီ စာတုိက္က စာေတြေရာက္တုိင္း ငါ ေ၀းရာကို ေရွာင္ေနလိုက္ပါတယ္ စႏၵာ..။ ငါနဲ႔ ဘာမွ မသက္ဆိုင္ပါဘူးေလ။ ဒီေလာက္အခ်ိန္ ေတြ အၾကာၾကီး ေ၀းေနၿပီး ငါ့ကို စာေလးတစ္ေစာင္ေတာင္ ေရးေဖာ္မရဘူးတဲ့လား။

၀မ္းနည္းစရာေတြ ၾကံဳတုိင္း ငါ့ကို တုိင္တည္ၿပီး ငိုတတ္တဲ့မင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ ၾကံဳတုိင္း ငါ့ကို ေျပာျပ ရယ္ေမာတတ္တဲ့မင္း၊ မေက်နပ္ တာေတြ ေတြ႔တုိင္း ငါ့ကို စိတ္ေကာက္ ၿပီး ဘုေတာ တတ္တဲ့မင္း၊ ခုေတာ့ စကားလံုးေတြ ဆြံ ့အေနလိုက္တာ။ နင္ငါ့ကို နာနာက်ည္း က်ည္ တစ္ခုခုေျပာပစ္လိုက္ရင္ေတာင္ ငါ ေျဖသာဦးမွာပါ။

စႏၵာ နင္က ပန္းကေလးေတြကို ျမတ္ႏိုးတတ္တယ္ေနာ္။ နင့္စကား ေတြကို ငါမွတ္ မိပါတယ္။ ပန္းဆိုတာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရဲ ႔ အဓိပၸာယ္တဲ့၊ နင့္သိရဲ ႔လား စႏၵာ…။ ငါ့တုိ႔ဆီမွာ ခ်ယ္ရီ ေတြ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ သစၥာရွိရွိပြင့္ၾကတယ္။ ခ်ယ္ရီ ပန္းေျခာက္ေတြ နင့္ဆီ ပို႔ခ်င္တယ္။ ဒါေပ မယ့္ အေၾကြပန္းေတြကို နင္တန္ဖိုး ထားတတ္ပါ့မလား။ ငါတုိ႔ ခ်ယ္ရီေတြက အရိုင္းပန္းေတြပါ စႏၵာ..။ အေလ့က် ေပါက္တတ္တဲ့ ပန္းရိုင္းေတြလည္း သူ႔ သဘာ၀နဲ႔သူ လွပါတယ္။ နင္ နားလည္ပါ့မလား။ ေဟာဒီ ငါတုိ႔ ေသနတ္ကိုင္တဲ့ အရိုင္းလက္ေတြလည္း ေႏြးေထြးၾကတယ္။

“ေက်ာ္ခ ဒီေန႔ေက်ာင္းမွာ သင္တဲ့ သမုိင္းက အရမ္းစိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းတယ္ေနာ္ ”

“ဒုတိယကမ ၻာစစ္ ျဖစ္ရေသာ အေၾကာင္းအရင္းမ်ားကို ေျပာတာလား”

“ဟုတ္တယ္ ေက်ာ္ခ။ ဘာျဖစ္လို႔ လူေတြက အဓိပၸာယ္ မရွိတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ခ်င္ ေနရတာလဲ။ ေသၾကမယ္၊ ေၾကၾကမယ္၊ ငိုၾကယိုၾကရမယ္။ ဘာေကာင္းတာရွိလို႔လဲ။ စိတ္ညစ္ စရာေတြခ်ည္းပဲ။ ”

“လူေတြက တစ္ဖက္နဲ႔ တစ္ဖက္ အားၿပိဳင္ၿပီး အႏိုင္ယူစိုးမိုးခ်င္ေနၾကတာေလ”

“ငါကေတာ့ အဲလို အားၿပိဳင္တာ။ အႏိုင္က်င့္ခ်င္တာကို သိပ္မုန္းတာပဲ။ ငါ့ကိုလဲ အႏိုင္လာ မက်င့္နဲ႔ ။ ငါလဲ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အႏိုင္မက်င့္ခ်င္ဘူး။ ”

ေက်ာင္းတုန္း ကတည္းက နင့္ရဲ ႔ စိတ္ကို ငါသိပါတယ္။ စႏၵာ ..ေရ .. ကိုယ္က အႏိုင္ မက်င့္ခ်င္ေပမယ့္ ကိုယ့္ကို အႏိုင္လာက်င့္ရင္ ကာကြယ္ႏိုင္စြမ္းေတာ့ ရွိရမယ္။

ေလာကမွာ အသက္ရွင္ရပ္တည္ဖို႔ တစ္ခုခုေတာ့ စြမ္းၾကရတယ္ စႏၵာ..။ ဦးခ်ိဳ၊ အစြယ္၊ ခြန္႔အား၊ လိပ္တစ္ေကာင္ရဲ ႔ မာေက်ာတဲ့ ေက်ာကုန္း၊ ျဖဴးတစ္ေကာင္ရဲ ႔ ဆူးေတာင္၊ ျဖဴစင္လြန္းပါတယ္ဆိုတဲ့ ယုန္တစ္ေကာင္မွာေတာင္ အသက္ရွင္ဖို႔ အေျပးျမန္တယ္။ ငါက ယုန္ တစ္ေယာက္လို ထြက္မေျပးခ်င္ဘူး။ ခပ္ထုံထုံသိုးတစ္ေကာင္လိုလည္း ေခါင္းငံု႔မခံခ်င္ဘူး။

ငါ ငယ္ငယ္ ရန္ျဖစ္တုန္းက နင့္အတြက္ ေျဖာင့္လက္သီးျပင္းျပင္း တစ္လံုး ထိုးခဲ့ တယ္။ ခုေတာ့ ငါ့ရဲ ႔ ေျဖာင့္လက္သီးေတြက နင္ တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ငါတုိ႔ အားလံုးအတြက္ ေဟာဒီက ျမန္မာျပည္အတြက္၊ ဧရာ၀တီအတြက္၊ ပုဂံေျမအတြက္၊ ေရႊတိဂံုအတြက္၊ ေတာင္တန္းျပာေတြအတြက္၊ ပင္လယ္အတြက္၊ အဲဒီအတြက္ နင့္အနားမွာ ငါရွိမေနႏိုင္ျခင္းကို နင္ နားလည္မွာပါ။

(~_~)

“ေရာ့ စႏၵာ နင့္အတြက္ ..ငါ့ အိမ္က ခူးလာတာ”

“ႏွင္းဆီပန္းေလးပါလား။ အရမ္းလွလာပဲ။ ပန္းကေတာ့ လွပါတယ္။ ဆူးေတြနဲ႔”

ဆူးဆိုတာ ႏွင္းဆီရဲ ႔ မာနပါ စႏၵာ၊ ေလာကမွာ ထိုက္သင့္တဲ့ မာနေလာက္ေတာ့ ရွိသင့္ပါတယ္။ ဆူးေတြက ႏွင္းဆီရဲ ႔ အလွကို ကာကြယ္ေပးၾကတာ။ သိပ္လွတဲ့ ႏွင္းဆီအ တြက္ ဆူးဆိုတာလည္း လိုအပ္တယ္။ ႏွင္းဆီရဲ ႔ ဆူးေတြက ဘယ္သူ႔ကိုမွ မတရား အႏိုင္က်င့္ စူးနစ္ေစဖို႔ မဟုတ္ဘူး။

တခ်ိဳ ႔ က နင့္လိုပဲ ဆူးေတြကို မုန္းတတ္ၾကတယ္ေလ။ ပြင့္လႊာေတြ ဘယ္ေလာက္ လွပေၾကာင္း၊ ၀တ္မႈန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ေၾကာင္း၊ ဘယ္ေလာက္ေမြးပ်ံ ့ေၾကာင္း ဖြဲ႔ၾကတယ္။ ႏွင္းဆီအတြက္ ဆူးေတြ အမုန္းခံေပးတဲ့ အေၾကာင္း ဘယ္သူေတြ ေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္ လုပ္ၿပီး အေကာင္းေျပာ သလဲ။ ငါက ဆူးတစ္ေခ်ာင္း ျဖစ္မွာပါ။

“ရႊီး”

“ရႊီး”

“ရႊီး”

တန္းစီကြင္းဆီမွာ ခရာသံေတြ ၾကားရၿပီ၊ အဲဒီမွာ ငါတုိ႔ စုေပါင္းတန္းစီၿပီး ငါတုိ႔ရဲ ႔ ညေနခင္း ကဗ်ာကို သံၿပိဳင္ဆိုၾကမယ္။ ငါတုိ႔ရဲ ႔ နံနက္ခင္း သီခ်င္းလည္း ျဖစ္တယ္။ အဲဒီကဗ်ာ မွာ ကာရံမပါဘူး။ အဲဒီသီခ်င္းမွာ သံစဥ္အတက္အဆင္း မရွိဘူး။ ေခါင္းစဥ္က “သစၥာေလးခ်က္” တဲ့။

ငါ့ရဲ ႔ အကၤ် ီကို ၾကယ္သီးအျပည့္တပ္ၿပီး ၀တ္လိုက္တယ္။ အလြမ္းေတြ ျပည့္က်ပ္ ေနတဲ့ ေဟာဒီ ရင္ဘတ္ မွာ ဖရိုဖရဲ မေနေအာင္လို႔ပါ။

ေတာက္ေျပာင္ေနရမယ့္ ဦးထုပ္တံဆိပ္က အနည္းငယ္ ေမွးမွိန္ေနသလိုပဲ။ မ်က္၀န္းမွာ လြမ္းရိပ္ေတြနဲ႔ ႏြမ္းႏြယ္ ေနေတာ့လည္း တစ္ခါတစ္ခါ မႈန္၀ါး၀ါး ျမင္ရတတ္တယ္။ ဦးထုပ္တံဆိပ္ေပၚမွာ တင္ေနတဲ့ ဖုန္စေတြကို ခါထုတ္ ျပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ငါ့ကိုငါ ျပန္ေျပာ လိုက္တယ္။

“ဘာလို႔ မ်က္လႊာခ်ၿပီး ေခါင္းငံုေနရမွာလဲ ”

အကၤ် ီပုခံုးေထာက္ကို တပ္လိုက္တယ္။

လူတစ္ခ်ိဳ ႔က ပုခံုးေပၚမွာ မိသားစုကို ထမ္းပိုးထားၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ႔ က မိဘကို ထမ္းထားတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ႔ ကေတာ့ ကိုယ့္အတၱကို လြယ္အိတ္တစ္ခုလို လြယ္ထားၾကတယ္။

တစ္ခ်ိဳ ႔က လူ႔ေလာကကို ပင့္တင္ထားၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ႔ေတြရဲ ႔ ပုခံုးေပၚမွာေတာ့ ခ်စ္သူ႔ဦးေခါင္းေတြ တြယ္မွီေနတယ္။

ငါရဲ ႔ ပုခံုးေပၚမွာေတာ့ ဗိုလ္ေလာင္းအေဆာင္အေယာင္ျဖစ္တဲ့ အျဖဴေရာင္ ေဒါက္တစ္ခုပါ။

ၿပီးေတာ့ ဖိနပ္ စီးလိုက္တယ္။ ဖိနပ္ကို ႀကိဳးတင္းတင္းထိုးတယ္။ တန္းစီကြင္းကို သြားမယ့္ ေျခလွမ္းေတြဟာ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ ျဖစ္ မေနေအာင္လို႔ေလ။

ၿပီးေတာ့ အနာဂတ္ ခရီးကိုလည္း အဲဒီေျခလွမ္းေတြနဲ႔ပဲ ဆက္ေလွ်ာက္ရဦးမယ္။ ငါ့ရဲ ႔ ခ်စ္ေသာ စႏၵာေရ ..ငါတုိ႔ လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲခ့ဲၾကၿပီ ဆိုရင္ေတာင္ ငါေလွ်ာက္ေနတဲ့ လမ္းက နင္နဲ႔ ေက်ာခိုင္းလွ်က္ မဟုတ္ပါဘူး။

လက္ခ်င္းတြဲေလွ်ာက္ေနၾကတဲ့ ခ်စ္သူေတြေတာင္ မ်ဥ္းၿပိဳင္ေလွ်ာက္ရေသးတာ။ သူတုိ႔ေတြဘ၀ မ်ဥ္းၿပိဳင္မုိ႔ မဆံုးႏိုင္ၾကဘူး ေျပာရင္ေတာင္ ဦးတည္ရာေတြကေတာ့ တူတူ လွ်က္ပါ။

ေမေဒးလိႈင္

ငါေျပာျပခ်င္လိုက္တာ

ငါ့ရင္ထဲမွာ ..

ငါ့ရင္ထဲမွာေလ …

လြမ္းလွပါတဲ့

ငါ့ရင္ထဲက ေထာင့္ျဖတ္မ်ဥ္းကေလးရယ္

(၁၈) ရာသီတုိင္တုိင္

ငါ့ခံစားခ်က္ေတြကို သတ္ခဲ့တဲ့ ငါလက္နဲ႔ပါ။

ခ်စ္ေသာ

ေက်ာင္းသြားေဖာ္ ေကာင္မေလးရယ္

ငါဟာ ပင္လယ္ျပင္ေပၚမွာ

ဣေျႏၵႀကီးႀကီးနဲ႔ ေရငတ္ခဲ့တဲ့ေကာင္ပါ။

ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္

ငါ့ကို ကုတ္ျခစ္ခဲ့တဲ့လက္သည္းကေလးရယ္

ၾကက္ေျခခတ္ေတြ အုပ္ထားတဲ့

ဘ၀ရဲ ႔ ေျခတံေဟာင္းမ်ားကို

ဖယ္ရွားေပးႏိုင္သူဟာ

နင္တစ္ေယာက္တည္းပါ။

နင္မသိလို႔ပါ

ငါ့ရင္ဘတ္ ငါပိတ္ခဲ့တဲ့

သံေယာဇဥ္ပံုျပင္မွာ

နင္ပဲရွိတယ္။

သူမ

နင္သိပါေလစ

ေက်ာင္းေတာ္ရဲ ႔ အစကတည္းက

ငါလြယ္ထားခဲ့ရတဲ့

ခရမ္းျပာ ဓားခ်က္မ်ားအေၾကာင္း

ေနျခည္အစင္းစင္းတုိ႔

ေနာင္ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ

ငါ့ဘ၀ကို ပုိင္သသူကို

ေျပာျပၾကမွာက

ငါမက္မက္ေမာေမာ တန္ဖိုးထားတဲ့

အစိမ္းပြင့္တဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္အေၾကာင္းပါ။

စိမ္းလန္းေနဦးမယ္

အတိတ္ကပန္းအလကၤာတစ္ပုဒ္နဲ႔

တစ္ခါတစ္ခါ

ငါ့ရင္မွာ ခ်ိဳလြင္ဖူးတဲ့

ဆည္းလည္းသံေလးကို

သတိရေနဦးမွာပါ။

ငါဟာခိုး၀ွက္ၿပီးမွ

လြမ္းခဲ့ရတဲ့ေကာင္ပါ

ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္

ငါ့ႏိုင္ငံေတာ္မွာ

ဘုရင္မလာလုပ္လွည့္ပါကြယ္။

ဒီကဗ်ာေလးက ေမတစ္ရက္ေန႔(ေမေဒးေန႔) မွာစိန္ပန္းျပာေတြ လွိဳင္လွိဳင္ပြင့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေရးလိုက္မိတဲ့ အတြက္ “ေမေဒးလိႈင္” လို႔ပဲတင္စားေခၚလိုက္မိပါတယ္။

ဒီဇာတ္လမ္းေလးက အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရဲ ႔ ျဖစ္ရပ္မွန္ ရင္နင့္ဖြယ္ရာ ဇာတ္လမ္း ေလးပါ။

အလြမ္းမိုးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းရြာခ်ေနတဲ့ ညတစ္ညကိုသြားသတိရမိတယ္။ အဲဒီညမွာ ပဲ ကိုေက်ာ္ခက မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ သူ႔ရင္ဘတ္ကို ဖြင့္ျပခဲ့တယ္။

သမားေတာ္ႀကီး စာေရးဆရာမ်ားက အဲဒီရင္ကို ေမ့ေဆးမေပးပဲ အစိမ္းလိုက္ ခြဲၾကည့္ခဲ့ၾကတယ္။ ရင္ခြဲၾကည့္သူေတြ ေျပာစကားအရ

ကိုေက်ာ္ခ ဆိုတဲ့လူ အေတာ္အံ့ၾသဖို႔ ေကာင္းတယ္ဗ်။ သူ႔ရင္ကို ခြဲၾကည့္လိုက္ ေတာ့ သူ႔ဘယ္ဘက္ရင္အံုမွာ ႏွလံုးသားရွိမေနဘူးေလ။ ႏွလံုးသားအစား သတင္းစာဓာတ္ပံု ျဖတ္ပိုင္းေလးတစ္ခု ပဲရွိေနတယ္။ အဲဒါေလးကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒါက္တာစႏၵာ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူဘ၀တုန္းက (Top Ten) ၀င္လို႔ ဆုယူေနတဲ့ ဓာတ္ပံုေလးေလ။ ေၾကးမုံသတင္းစာထဲမွာ ပါလာတဲ့ သတင္းက ျဖဲယူထားတဲ့ သတင္းစာျဖတ္ပိုင္း ဓာတ္ပံုေလးပါ။

ေအးဗ်ာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အံ့ၾသမိတယ္ေလ။ သူမ်ားေတြလို ႏွလံုးသားနဲ႔ အသက္မရွင္ ပဲ သတင္းစာဓာတ္ပံုျဖတ္ပိုင္းေလးတစ္ခု နဲ႔ အသက္ရွင္ေနတဲ့သူကို ခင္မ်ားတုိ႔လည္း သိေစခ်င္လုိ႔ပါ။

ေနာက္ၿပီး ကိုေက်ာ္ခ ငယ္စဥ္ကထိုးခဲ့ဘူးတဲ့ ေျဖာင့္လက္သီးကို သတိရတုိင္း သူ႔အခန္းမွာ သဲအိတ္ႀကီးကို တအုန္းအုန္းနဲ႔ ထိုးေနေတာ့တာပါပဲ။ မယံုရင္ သူ႔ အခန္းကို သြား ၾကည့္လိုက္ပါ။ အခုေတာင္ သူ သဲအိတ္ႀကီးကို ထိုးေနမလားပဲ …. း)။

ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဖတ္ၿပီးေတာ့ ရီၾကဦးေပါ့။ က်ဳပ္ကေတာ့ ဒါေလးလုပ္ဖို႔ကို အေတာ္ႀကိဳးပန္း စြန္႕စားလိုက္ရတာေလ ေျပာျပပါဦးမယ္။

ဒီလိုဗ်

ေၾကြတစ္ခါေ၀တစ္လွည့္ ဒုတိယပိုင္း ထြက္လာမွာ စိုးလို႔ စိုးႏိုင္က က်ဳပ္ကို အရက္မူးေအာင္တုိက္ ျပတင္းတံခါးေတြ ဖြင့္သိပ္ၿပီး ႏုတ္ပိတ္ဖို႔ ၾကံစည္ခဲ့တာေလ။ ကံႀကီးေပလုိ႔သာပဲ အရပ္ကတုိ႔ေရ .. ။က်ဳပ္ကေတာ့ မနက္လင္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကာက္သြားၿပီး (ေၾကြတစ္ခါေ၀တစ္လွည့္ ဒုတိယပိုင္း) မထြက္ေစရပါဘူးလို႔ ကတိေပးထား လိုက္ရတယ္။ ဒါေတာင္သူက အခန္းထဲမွာ မ်က္လံုးေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေနေတာ့ ေနရထိုင္ရ ေတာ္ေတာ္က်ပ္တယ္ေလ။

အခုလည္း သူ႔အရင္ အိပ္ယာေပၚ တက္ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ရတယ္။ သူအိပ္ေပ်ာ္ေတာ့မွ ထၿပီး ဒီကိစၥကို လုပ္ရေတာ့တာပဲဗ်ိဳ ႔ ။ ေခါင္းေတြေတာင္ကိုက္လို႔။

ဟူး …………ေမာလိုက္တာေနာ္ ….။

ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ေတာင္ လင္းေနပါေပါ့လား ….။

ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းအား ကာယကံရွင္ကိုေက်ာ္ခကို ခြင့္မေတာင္းပဲ ယခုလုိတင္လိုက္ရတဲ့အတြက္ ဤေနရာမွ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ 

 http://www.chitthawkabarmyae.com       မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။