လြန္ခဲ႔သည္႔ (၉) ႏွစ္ခန္႔ကာလတခု၌ အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ တခုတည္းေသာ စစ္ေက်ာင္းၾကီးလည္းျဖစ္ အမ်ားမွ (D.S.A) ဟုအလြယ္ေခၚေ၀ၚသမုတ္ၾကသည္႔ ( Defence Services Academy) (စစ္တကၠသိုလ္)၏ မနက္ခင္းတခုမွာျဖစ္ပါသည္။ " ဘယ္ညာ ဘယ္ညာ ဘယ္ညာ ဘယ္" " ေဆာင္ပုဒ္ဆို" က်ားထုိးသံေတြဆူညံစြာႏွင္႔ ပန္းေလွကားျမိဳ႕ေတာ္ ျပင္ဦးလြင္၏ အေအးဒဏ္မ်ားအား အန္တုလို႔ မနက္ခင္းအလွကို ေခၽြးမ်ားစြာျဖင္႔ အလွဆင္ေနေသာ "ေနာင္တေခတ္၏ေအာင္စစ္သည္" ဗိုလ္ေလာင္းမ်ား၏ မနက္ကိုယ္လက္ၾကံ႕ခိုင္ေရး သင္ခန္းစာ စတင္အသက္၀င္ေနခဲ႔ျပီ ျဖစ္သည္။ ထိုကာလမ်ားသည္ အမွတ္စဥ္တခုတည္းတြင္ PTအတူတူေျပး၊ စီနီယာ၏အျပစ္ေပးမႈကို အတူတူပခံုးဖက္ခုန္၊ ပခံုးဖက္ဂၽြမ္းထုိးရင္း ဘ၀တူျဖတ္သန္းခဲ႔ၾကသည္႔ အခ်ိန္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္ ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘ၀မ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ပင္ပန္းမႈ ဒဏ္ခံနိုင္သူ၊ ခံယူခ်က္ျပင္းထန္သူမ်ားမွ အရာရွိဆိုသည္႔ ပန္းတိုင္ကိုအေရာက္လွမ္းဆြတ္ခူး နုိင္မွာျဖစ္ျပီး စိတ္ဓါတ္ေပ်ာ႔ညံ႕သူ၊ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕ယြင္းသူမ်ားမွာမူ ပန္းတိုင္မေရာက္ခင္ပင္ ေနာက္လွည္႔အိမ္ျပန္ ၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ကာယအရာမွာ ထိပ္တန္းေျပးသူ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေလေတာ႔ ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀ လက္ရံုးရည္ေလ႔က်င္႔မႈမ်ား၏ ျပင္းထန္မႈကို ခိုင္မာသည္႕ စိတ္ဓါတ္အားႏွင္႔ ႏွလံုးရည္အား တို႔ျဖင္႔ ခက္ခဲစြာ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရဖူးပါသည္။ ထိုသို႔ ျဖတ္သန္းစဥ္ အားေပးလက္တြဲ ေခၚယူခဲ႔သည္႔ လင္းလင္းဆုိသည္႔ သူငယ္ခ်င္းအစ္ကို တေယာက္၏ အခန္းက႑သည္ ကၽြန္ေတာ႔္ဘ၀ အရာရွိတေယာက္အျဖစ္ ျဖစ္တည္ေရးတြင္ အေရးပါခဲ႔ေသာ တကယ္႔အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းလဲျဖစ္ အစ္ကိုတေယာက္လိုလဲ တကယ္ခ်စ္ရသည္႕ လင္းလင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္႔ထက္အသက္အနည္းငယ္ပင္ ပိုၾကီးေသးသည္။ PTေျပးခ်ိန္ သူမ်ားထက္ေနာက္မက်ေစရန္ ေျခေထာက္ႏွင္႔မေျပးဘဲ စိတ္ဓါတ္ႏွင္္႔ေျပးသင္႔ပံု၊ အျပစ္ေပးခံရခ်ိန္ စိတ္အားငယ္လာလွ်င္ အရံႈးမေပးတတ္ေသာ သတၱိႏွင္႔ခံယူသင္႔ပံု၊ တေယာက္စာေနထိုင္ခ်ိန္ ခုတင္ႏွင္႔ကစ္အခင္းအက်င္းမ်ားကို စည္းကမ္းစိတ္ဓါတ္ႏွင္႔ ထားရွိသင္႔ပံု မ်ားအား လက္တြဲေခၚယူသင္ၾကားေပးတတ္ေသးသည္။ အမွတ္စဥ္တခုတည္း ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ၏တည္ျငိမ္ရင္႔က်က္မႈႏွင္႔ ဘ၀အခင္းအက်င္းသည္ စိတ္၀င္စားစရာ အင္မတန္ေကာင္းလွပါသည္။ ထုိအရာမ်ားကုိ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘ၀၌ပင္ ပိုင္ဆုိင္ထားသည္႔ လင္းလင္းဆုိသည္႔ ဗိုလ္ေလာင္းတေယာက္အား ပံ႔ပိုးေပးသည္႔အရာကို ကၽြန္ေတာ္အေလးအနက္ထား စိတ္၀င္စားလို႔ ေနမိသည္မွာ အထူးအဆန္းေတာ႔မဟုတ္ပါေခ်။ တကယ္ေတာ႔ ဖတဆိုးသားတေယာက္ျဖစ္သည္႕ လင္းလင္း၏ခံယူခ်က္၊ လင္းလင္း၏စိတ္ဓါတ္ႏွင္႔ လင္းလင္း၏ စည္းကမ္းတုိ႔သည္ ေဒၚဘရဏီလင္းဆုိသည္႔ လင္းလင္း၏မိခင္ အန္တီ၏ ခံယူခ်က္၊ စိတ္ဓါတ္ႏွင္႔ စည္းကမ္းမ်ား ျဖစ္သည္ကို ေနာက္မ်ားမွ သိခဲ႔ရတာျဖစ္ပါသည္..။ "သားကို ေမေမသိပ္ယံုတယ္၊ ေမေမ႔ကိုသားသိပ္ခ်စ္မွန္း ေမေမသိလုိ႔ သားျဖစ္ခ်င္တာဆုိ ေမေမက တားျမစ္ထားတာမ်ိဳး ဘယ္ေတာ႔မွမလုပ္ခဲ႔ဘူး ဘယ္ေတာ႔မွလဲ လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး ေမေမက သားရဲ႕ မိခင္တစ္ေယာက္လဲ ျဖစ္သလို သားရင္ထဲက တီးတိုးခံစားခ်က္အပါအ၀င္ ခံစားခ်က္မ်ိဳးစံုကို ဖြင္႔ဟတိုင္ပင္လို႔ရေအာင္ နားလည္ေပးနိုင္တဲ႔ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းတေယာက္လဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သားမေမ႔နဲ႔ေနာ္" ဟု လင္းလင္းတေယာက္ အန္တီ႔ထံ ဖုန္းဆက္ခ်ိန္တုိင္း အားေပးစကားမ်ားကို အန္တီကထုိကဲ႔သို႔ ေျပာတတ္ပါေသးသည္။ လင္းလင္း၌ အားလံုးထက္သာသည္႔ တခ်က္မွာ ဘယ္အရာကိုပဲလုပ္လုပ္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယံုၾကည္ခ်က္ျပင္းျပင္းထန္ထန္ႏွင္႔ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ လုပ္ကိုင္တတ္ေသာ ၀ံသာနုစိတ္ဓါတ္ေလးျဖစ္သည္ ။ ဒီလိုေတြျဖစ္လာေစရန္ သူ႔အေမမွ ဘယ္လုိဘယ္ပံု သင္ၾကားေပးခဲ႔ ဆံုးမေပးခဲ႔သည္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္႔အား အၿမဲေျပာျပေပးျခင္းျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္ဓါတ္မ်ား သူ႔ကဲ႔သို႔ ရဲရင္႔မာေက်ာ၊ ျပတ္သားတိက်၊ ေဇာက္ခ်ဇြဲရွိ ျဖစ္လာေစရန္ လမ္းျပေပးခဲ႕သည္ဟုဆုိလွ်င္ မမွားနိုင္ပါေခ်။ သားကိုေမတၱာႏွင္႔အုပ္ခ်ဳပ္တတ္ျပီး တေယာက္တည္းရွိေသာ သားတေယာက္ကို အရာရွိေကာင္းတေယာက္ အသက္စြန္႔အာဇာနည္ေကာင္း တေယာက္ ျဖစ္လာေစရန္ မြမ္းမံျပဳစုေပးခဲ႔သည္႔ အန္တီေဒၚဘရဏီလင္းကဲ႔သို႔ေသာ မိခင္တေယာက္ကို ကိုယ္႔မိခင္အရင္း တစ္ေယာက္ မဟုတ္သည္႔တိုင္ ဒုတိယေမေမဟု အမည္တပ္ေခၚေ၀ၚခ်င္မိခဲ႔သည္။
၂၀၀_ ခုႏွစ္ ဗိုလ္ေလာင္းေက်ာင္းဆင္းပြဲျပီးခ်ိန္ တာ၀န္က်ရာတပ္အသီးသီးသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားခဲ႔ခ်ိန္မွ စကာ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားခဲ႔သည္႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းညီအစ္ကို(၂) ေယာက္သည္ သတင္းစာထဲတြင္ လင္းလင္း၏ တိုက္ပြဲက်ဆံုးသတင္း ပါလာမွ ျပန္ေတြ႕ရမည္႕အျဖစ္မွာ အင္မတန္နာက်င္ေအာင္႔သက္စရာ ေကာင္းလွသည္။ တိုင္းျပည္အတြက္လည္း အာဇာနည္တေယာက္ နစ္နာဆံုးရံႈး ရသက႔ဲသို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္း ေတြအတြက္မွာမူ လက္တဖက္(သို႔) အားတခုျဖတ္ေတာက္ခံလိုက္ရသည္ႏွင္႔ ဆင္တူလွပါသည္ ။ ဒါဆိုအန္တီ႔အတြက္ဆုိလွ်င္ ေရာ ။ အန္တီတေယာက္ ဒီအခ်ိန္ဆုိလွ်င္ အားအင္ေတြခ်ိနဲ႔လို႔ ေရႊေတာင္ႀကီးျပိဳလဲသလို ခ်ဳန္းခ်ဳန္းက် ငိုေၾကြး က်ဆံုးေနေလာက္ျပီ ထင္ပါ၏။ သားတေယာက္တည္းႏွင္႔ ဘ၀တခုလံုး ကို အေမတခု သားတခု ရွင္သန္ခဲ႔ရရွာေသာ ထိုမိခင္သည္ အရူးတပိုင္း ျဖစ္ေအာင္ ပူေလာင္ေနေလာက္ေတာ႔မည္ ။ တည္ျငိမ္မႈေတြေလ်ာ႔လို႔ အန္တီတေယာက္ ခံနိုင္ရည္ရွိပမလားရယ္လို႔ ေတြးထားေသာ ကၽြန္ေနာ္၏အေတြးမ်ားစြာ ကို အန္တီက တကယ္႔ခံယူခ်က္ေကာင္းေသာ တည္ျငိမ္မႈ စစ္စစ္မ်ားျဖင္႔ အႏွစ္သာရရွိရွိ သက္ေသျပခဲ႔ပါသည္ ။ အန္တီ႔အိမ္ကိုေရာက္သြားေသာအခါ အန္တီက ကၽြန္ေတာ္႔အား လိႈက္လွဲစြာႏႈတ္ဆက္ရင္း၊ ကၽြန္ေတာ္႔လက္ေမာင္းကို တင္းတင္း ဆုတ္ကိုင္ထားရင္း ဧည္႔ခန္းထဲသို႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ႔သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း အန္တီ႔ မ်က္ႏွာအမူအရာ အနည္းငယ္ ေမွးမွိန္ေျပာင္းလဲ သြားသည္မွ လြဲလွ်င္ မ်က္ရည္မ်ား စီးက်လာျခင္းမ်ိဳးႏွင္႔ အားငယ္မႈ တစံုတရာျဖစ္ျခင္းမ်ိဳးကို အန္တီမွ မျပသခဲ႔ပါ ။ လင္းလင္း၏ ယူနီေဖာင္းအျပည္႔ျဖင္႔ ရိုက္ထားသည္႔ ဓါတ္ပံုေရွ႕တြင္ အေမႊးတိုင္တခ်ိဳ႕က ေနရာယူထားသည္ ။ လင္းလင္းဓါတ္ပံုကို တခ်က္လွည္႕ၾကည္႕ရင္း အန္တီမွ ျပံဳးလိုက္ေသးသည္။ ျပီးမွ သားအမိအရင္းေတြလို တေယာက္လက္တေယာက္ကိုင္ ေႏြးေထြးမႈ အျပန္အလွန္ေပးၾကရင္း ႏွင္႔ပင္ ကၽြန္ေတာ္က စကားစလိုက္မိသည္။ "သားခုခ်ိန္မွာ ယူက်ံဳးမရအျဖစ္ရဆံုးက လင္းလင္းကို ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ေလးေတာင္ မျမင္လိုက္ရတာပဲ အန္တီရယ္။ သားတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ေသကြဲကြဲတာေတာင္ မျမင္လိုက္ရပါလားဗ်ာ။ ျပီးေတာ႔ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းေနတဲ႔ အန္တီ႔ကို သားနားမလည္နိုင္ေသးဘူး ." လို႕ေျပာရင္းစီးက်လာတဲ႔ မ်က္ရည္ေတြကို အန္တီမွ ျပံဳးျပသုတ္ေပးရင္း ေျပာျပခဲ႕သည္႔စကားမ်ားသည္ ခုခ်ိန္ထိရင္ထဲမွာ စြဲက်န္ေနခဲ႔ေတာ႔တာျဖစ္သည္ ။ "သားရဲ႕ ၂၁ ႏွစ္ဆိုတဲ႔ အရြယ္ကာလက ေလာကၾကီးနဲ႔ ယွဥ္ရင္ငယ္ပါေသးတယ္ အန္တီတို႔က ဘ၀အေတြ႕အၾကံဳေတြ မ်ားပါျပီ မင္းအစ္ကို လင္းလင္းကို စစ္တကၠသိုလ္ စတက္ျပီဆုိကတည္းက အန္တီကတုိင္းျပည္ကို လွဴလိုက္တာပါ ကိုယ္႔အေသြးအသားျဖစ္တဲ႔ သားတေယာက္ကို လွဴဒါန္းလိုက္ရတာ သိပ္ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ မိန္းမေတြကမွ လုပ္နိုင္တယ္လို႔ အန္တီကခံယူထားတယ္ သားေလးကလဲ သာမန္လူေတြ မလုပ္နိုင္တဲ႔ တိုင္းျပည္၀န္ထမ္းထဲကမွ စစ္ဗိုလ္ဆုိတဲ႔ လမ္းကိုေရြးခဲ႔တာမို႔ သူ႔စိတ္ဓါတ္အတြက္လဲ အန္တီက ေက်နပ္ပါတယ္သားရယ္ ခုခ်ိန္မွာ ယူက်ံဳးမရေၾကကြဲရတာကို အန္တီမျငင္းေပမယ္႔ ေက်နပ္စြာ ၀မ္းနည္းပါတယ္ သားတေယာက္ကို လွဴဒါန္းလိုက္တယ္ဆုိတာ ေပးဆပ္လိုက္တာပါ ေပးဆပ္လိုက္တာက ျမင္႔ျမတ္ျခင္းပါ ျမင္႔ျမတ္ျခင္း အတြက္ ေက်နပ္ျခင္းပဲ ရွိရမယ္ ၀မ္းနည္းျခင္း မျဖစ္ရဘူး ျဖစ္စရာလဲ မလိုဘူး သူကလဲအေကာင္းဆံုး လုပ္ခဲ႔သလို အန္တီကလဲ အေကာင္းဆံုး ျပင္ဆင္ေနခဲ႔တာပါ သားလင္းလင္းရဲ႕ ရုပ္ခႏၶာကဒီေလာကမွာမရွိေတာ႔တာပါ အန္တီ႔ရင္ထဲမွာ မရွိေတာ႔တာ မဟုတ္ဘူး တုိင္းျပည္တျပည္လံုးအတြက္ သားေလးက တကယ္အသက္ေပးခဲ႔ရွာတာ သားေလးေပးခဲ႔တဲ႔ အသက္တေခ်ာင္းအတြက္ အသက္ေတြအမ်ားၾကီး ဆက္လက္ရွင္သန္ေနၾကတယ္ ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ႔ ျပည္သူထုၾကီး တရပ္လံုးရဲ႕ အသက္ေတြက အန္တီ႔သားေလးရဲ႕ အသက္ေလးေတြပဲလို႔ ေတြးရင္း စိတ္အားျဖည္႕ရင္း အန္တီေက်နပ္ေနတာပါ အန္တီ႔ရဲ႕အေသြးအသားျဖစ္တဲ႔ သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အာဇာနည္လုပ္ရပ္အတြက္ အာဇာနည္အေမျဖစ္ရျခင္းအေပၚ အန္တီက သိပ္ေက်နပ္တာပါ သား" လို႔ေျပာရင္း တည္ျငိမ္စြာ စီးက်ေနသည္႔ အန္တီ၏ ႏွလံုးသား မ်က္ရည္မ်ားအား ကၽြန္ေတာ္သုတ္ေပးရန္ ထုိအခ်ိန္ေတြက အားမရွိခဲ႔ပါ။ အိမ္အျပန္လမ္းတေလွ်ာက္ႏွင္႔ ဘ၀လမ္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္ အန္တီ၏ ခံယူခ်က္စကားသံမ်ားသည္ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ ဆံုးရံႈးရမႈအေပၚ အၿမဲအားေပးေနခဲ႔သလိုပင္ ခံနုိင္ရည္ရွိေစခဲ႔ပါေတာ႔သည္ ..။
ထုိလြန္ခဲ႔ေသာ ၆ ႏွစ္ခန္႔ေလာက္က အန္တီေဒၚဘရဏီစုိး၏ ခံယူခ်က္စကားလံုးမ်ားသည္ ယခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္႔ႏွလံုးသားထဲ စြဲလို႔ေနေသးသည္ ။ စစ္သက္ၾကာလာသည္ႏွင္႔အမွ် အသက္ေပးကာကြယ္ခဲ႔ၾကသည႔္ အာဇာနည္သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း မ်ားျပား၍ လာေနခဲ႔ၾကသည္ ..။ အန္တီကဲ႔သို႕ အာဇာနည္မိခင္မ်ား ျမန္မာျပည္တြင္ ဘယ္ေလာက္ မ်ားလိုက္ၾကမလည္း က်ခဲ႔ၾကေသာ မ်က္ရည္မ်ား ဘယ္ေလာက္မ်ားလိုက္ၾကမလည္း ႏွလံုးသားေတြလည္း ဘယ္ေလာက္မ်ား လုိက္ၾကမလည္း ဆုိသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရတြက္လို႔ပင္ ရနိုင္ပါမည္ေလာ။ "မင္းမရွိေတာ႔ေပမယ္႔ မင္းရဲ႕ အာဇာနည္စိတ္ဓါတ္ေတြ အာဇာနည္အေငြ႔အသက္ေတြ က်န္ေနေသးတယ္ သူငယ္ခ်င္း ျပည္သူထုရဲ႕ အသက္ေတြက မင္းေပးဆပ္ျခင္းကေန ရခဲ႔တဲ႔ ရလဒ္ေတြပါ မင္းရဲ႕ေသဆံုးျခင္းက ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္းမဟုတ္ဘူး တည္ရွိေနျခင္းပါ ျမင္႔ျမတ္ျခင္းပါ မင္းမွာ မင္းအတြက္ ဂုဏ္ယူရင္း ဆက္လက္ရွင္သန္ေနတဲ႔ အာဇာနည္ေမေမတေယာက္ရွိတယ္ အဲဒီအာဇာနည္ေမေမမွာလဲ မင္းလိုေပးဆပ္ရဲလြန္းတဲ႔ ၀ံသာနုသားတေယာက္ရွိတယ္ မင္းတုိ႔သားအမိႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အာဇာနည္စိတ္ဓါတ္ကို ေလးစားစြာ အေလးျပဳလိုက္ပါတယ္" လို႔ လင္းလင္းနဲ႔ အာဇာနည္ေမေမ အန္တီေဒၚဘရဏီစိုးကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပခ်င္မိသည္ ..။ ထုိကဲ႔သို႔ တုိင္းျပည္အတြက္ စေတး သြားသည္႔ တပ္မေတာ္သား အားလံုးတုိ႔ႏွင္႔ ထုိသူတို႔၏ မိခင္မ်ားမွ တိုင္းျပည္အေပၚေပးဆပ္မႈကို မည္သူကမွ သတိထားမၾကည္႔လွ်င္ သိနိုင္မည္မထင္ ။ ဒီမ်က္ရည္ေတြ မည္သူမွ သုတ္ေပးနိုင္မည္ မထင္။ ဒီခံစားခ်က္ မည္သူမွနားလည္ေပးႏိုင္မည္ မထင္။ ဒီသားေတြအတြက္ ဒီေမေမတို႕၏ ရင္တြင္း နာက်င္မႈမ်ားစြာကို ႏွိမ္သိမ္႔ေပးနိုင္မည္ မထင္။ မ်က္ရည္ေတြ ႏွလံုးသားေတြ ခံယူခ်က္စိတ္ဓါတ္ေတြ ရင္းႏွီးျပီးေသာ္လည္း ဘယ္အရာတစိုးတစဥ္းေသာ္မွ် ျပန္လည္ရယူျခင္း အလ်ဥ္းမရွိတဲ႔ တိုင္းျပည္၏ အာဇာနည္ေမေမမ်ားစြာအတြက္ "အာဇာနည္မိခင္" ဆုိသည္႔ဆုတခုကို ေပးလို႕ရမည္ဆုိလွ်င္ ေပးေစခ်င္မိေၾကာင္း မခ်င္႔မရဲေျပာမိရင္း လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္အတန္ၾကာက ျမန္မာ႔ တပ္မေတာ္အရာရွိ တစ္ဦး၏ အာဇာနည္မိခင္ေမေမ တေယာက္အေၾကာင္း တကယ္႔ျဖစ္ရပ္မွန္ကို လူအမ်ားအား သိေစခ်င္ေသာ ေစတနာ ကို ေရွ႕ထား ေရးသား မိရပါေတာ႔သည္ ..............။
ေကာင္းကင္
ဒီ၀တၳဳတိုကို တိုတုိေလးေရးထားရေပမယ္႔ တကယ္တမ္းေရးမယ္ဆုိ အနည္းငယ္ ပိုရွည္မွာျဖစ္ပါတယ္ .. ဒီမွာေရးထားတဲ႕ စကားလံုး တလံုခ်င္း စာလံုးတလံုးခ်င္းဟာ သားကို ခ်စ္တဲ႕အေမတေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ရပ္တည္မႈ ၊ စစ္သားတေယာက္ ရဲ႕ ဘ၀တာတုိတုိမွာ အေမဟာ ရင္နာက်န္ရစ္ရတဲ႔ ခံစားခ်က္တင္ျပမႈ အခ်ိဳ႕အပါအ၀င္ က်ဆံုးသြားတဲ႔ နုိင္ငံ႔စစ္သည္တေယာက္ကို သားအျဖစ္ေတာ္ထားရတဲ႕ ကလကာေနာက္ကြယ္က အေမတေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားဒဏ္ရာ ေတြအတြက္ စိတ္အားျဖည္႔ေရးသားထားရျခင္းျဖစ္ပါတယ္ .. စစ္သားေမေမမ်ား စိတ္ခ်မ္းသားကိုယ္က်န္းမာၾကပါေစ ... ။ မိခင္တုိင္းရဲ႕ ေမတၱာစိတ္ႏွင္႔ ႏွလံုးသားနို႕ရည္ တစက္ကို ဒီစုတ္တံတခ်က္ျဖင္႔ ေက်းဇူးဆပ္လိုက္ရပါသည္ ..။
အကိုတစ္ေယာက္ေပ့စ္မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment